ကြ်န္ေတာ္နဲ႔သူမ (၂)

ကြ်န္ေတာ္နဲ႔သူမ (၂)
ကြ်န္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းေတာ္မွာ
အခ်စ္ရဲ့၀ိညဥ္ေတြ အသက္၀င္တံုးက
သူမက သဲ့သဲ့ေလးျပံဳးတယ္
ဘယ္လိုနတ္ဆိုးေတြေၾကာင့္
ကြ်န္ေတာ့္ နွုတ္ေတြဆြံ႔အ ခဲ့ပါသလဲ
တစ္ေတာလံုးလဲ စိမ္းေနတံုး
ကြ်န္ေတာ္စီးဆင္းခဲ့တဲ့ စမ္းေခ်ာင္းေလးရဲ့အစဟာ
သူ႔နွုတ္ခမ္းစူပံုေလးမွာ ျမစ္ဖ်ားခံခဲ့တယ္
ဘ၀ေတြ ေရးဆြဲဖို႔ စိစဥ္ၾကေတာ့
ပန္းတစ္ျခင္းနဲ႔ေလာကကို အလွဆင္မိတယ္
အလြမ္းကလဲ ကူးခ်ည္သန္းခ်ည္နဲ႔
ထုတ္ကုန္တစ္မ်ိဳးေပါ့
အၾကိမ္ၾကိမ္ေမးခြန္းေတြ ေျပာင္းေမးလဲ
ကြ်န္ေတာ့္ အေျဖက တစ္ခုတည္း
ကြ်န္ေတာ္ သူမ ကိုသိပ္ခ်စ္တယ္ ။ ။

အေရွ႔အရပ္သို႔မ်က္ႏွာမူ၍

အေရွ႔အရပ္သို႔မ်က္နွာမူ၍

လႊတ္ခ်လိုက္ျပီဆိုေတာ့မွ

ႏွေျမာတသမွု႔က ကပ္ပါလာေသးတယ္
အဲဒီေနာက္ကြယ္မွာမွ မဟုတ္ဘူး
၀င္ရိုးစြန္းေပၚမွာ လည္ပတ္ေနသမွ်
ေနနဲ႔ညကို တစ္လွည့္စီျမင္ခြင့္ရၾကတယ္
၀င္ေရာက္ေမြေနွာက္ခံရတိုင္း
ဒီဦးေနွာက္ထဲမွာ အမိုွက္ေတြပံုေနျပီ
အဆင္မေျပတဲ့ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ၾကံဳတိုင္း
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းျပတယ္
ယဥ္ေက်းမွု႔ေတြနဲ႔ ပံုမွန္အတည္တက်ပဲ
အေရျပားယားယံမွု႔မွာ စိတ္တစ္ခုအနာျဖစ္တယ္
ကုတ္ပစ္ဖဲ့ပစ္ဖို႔ ေဆး၀ါးမလိုအပ္ဘူး
ဗလာအခင္းအက်င္းနဲ႔ အူစိုရံု
ကိုယ္ထင္ရာ၀င္လုၾကေတာ့ မၾကာခဏ
စုပ္တသပ္သပ္ျဖစ္ရတယ္
ေကြးေကာက္ေနေသာ အရိပ္ေတြအတြက္
သခ်ၤဳ ိင္း(၂)ခုရွာသူမ်ားကို အနမ္းတစ္ခုေပးခ်င္တယ္
သစ္ကိုင္းဖ်ားထိေရာက္ေအာင္သြား
အဲဒီအသီးက ပိုခ်ိဳတယ္
ေယဘူယ် ၾကီးရင့္မွု႔ထက္
အတည္တက် ရွင္သန္မွု႔မွာ
ဒီကေန႔ေတြ႔တဲ့သူကို
ဒီညသန္းေခါင္ယံမွာေသဆံုးေတာ့မယ့္လူအျဖစ္
ဂရုတစိုက္ၾကင္နာမွု႔နဲ႔ ဆက္ဆံမယ္
အရပ္ေလးမ်က္နွာရာယ္
ေနထြက္ရာ အရပ္ကို ဦးတည့္ေပးပါ ။ ။

ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ဂ်င္းအက်ၤ ီတစ္ထည္

ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ဂ်င္းအက်ၤ ီတစ္ထည္
ကြ်န္ေတာ္ဆီေရာက္ကတည္းက
ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္စား ရာသီဥတုဒဏ္ မွ်ေ၀ခံစား
ဘယ္သြားသြား ကိုယ္ေပၚမွာ တင္သြားခဲ့တယ္
ပူရင္ပူသေလာက္ ေအးေတာ့လည္းေအးတဲ့အေလွ်ာက္
တတ္နုိင္သေလာက္ေတာ့ တာ၀န္ေက်တယ္
သူလည္းခံနုိင္ရည္ရွိသေလာက္ေပါ့
ကြ်န္ေတာ္အေပၚ သစၥာရွိတယ္။

စေပၚစကေတာ့ လူတိုင္းလိုလို
သူေဌးကအစ လမ္းေပၚကလူအဆံုး
၀တ္ဆင္ခဲ့ၾကတယ္
ကာလေဒသ အရေတာ့
လူရာမ၀င္တဲ့အခါလည္း ရွိမေပါ့
ေလွ်ာ္ဖြတ္တာမ်ားေလေလ
အေရာင္မြဲေလေလနဲ႔
အေရာင္မြဲမွ ၾကိဳက္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္အတြက္ကေတာ့
သူဖက္က မာနမၾကီးတတ္ပါဘူး။

ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္က သူ႔အသက္လည္း ခပ္ငယ္ငယ္ေပါ့
အေရာင္မြဲသြားလည္း အတူတူတြဲသြားတယ္
ေခတ္ေပၚဒီဇိုင္းမ်ိဳးစံုနဲ႔လဲ
သဟဇာတ ျဖစ္ပါတယ္။

အသစ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေျပာင္းျပီး၀တ္ခဲ့၀တ္ခဲ့
အေရာင္ခပ္မြဲမြဲ အဲဒီဂ်င္းအက်ၤ ီေလးကိုေတာ့
ကြ်န္ေတာ္အျမတ္တနုိးထား ၀တ္ဆင္တတ္ခဲ့တယ္ ။ ။

အပိုင္းအစ

အပိုင္းအစ

ခဲရာခဲဆစ္
စိတ္နဲ႔ ခႏၥာက အစဥ္မကပ္ဘူး
ထိုင္ေနရင္းက လႈပ္ရွားမႈအေပၚ
ရသေလာက္ ရွာေဖြၾကည့္တယ္
ရႈပ္ေထြးေပြလီစြာ
ဆင္းလိုက္တက္လိုက္နဲ႔
ခႏၶာကိုယ္ေပၚ နင္းသြားၾကတယ္
ရင္ဘတ္ေတြ ေအာင့္ေလာက္ေအာင္
အတၱေတြဖ်ားနာခဲ့ၾက
ျမစ္ထဲေရဆင္းေသာက္တဲ့သက္တန္႔မွာ
ငါ့တိမ္ေတြ ပံုသ႑ာန္ေျပာင္းလဲၾက
ၾကယ္ေၾကြတစ္သိုက္နဲ႔ မိုက္ကန္းၾကတယ္
ကြ်န္ေတာ္စဥ္းစားၾကည့္တယ္
အဲဒီျမိဳ႕ပ်က္ထဲမွာေကာ
ညာဥ့္ငွက္ဘယ္ႏွစ္ေကာင္မ်ား ခိုေအာင္းေနမလဲလို႔ ။ ။

ေယာနသံ

ေယာနသံ
ပ်ံသန္းျခင္းအတတ္ေပါင္းစံုအတြက္
ငါ့အသိုက္အျမံဳနဲ႔ ရင္းႏွီးခဲ့တယ္
ရဲ့ရင့္ျခင္းရဲ့ မျမင္နုိင္တဲ့စြမ္းအားေတြအျပင္
ပ်ံရင္းေသမဲ့ေန႔သစ္ေတြရွိမယ္
ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္မွု႔နည္းနာမွာ
ငါဟာ အေတာင္ပံတစ္စံုပဲပိုင္တယ္
ေလဟာနယ္ထဲမွာေတာငါ့အတြက္
ထြက္ေပါက္ေတြ ပိတ္မထားဘူး
အားအင္အသစ္ေတြ တနံတလ်ားေရြ႔လွ်ားျပီး
လိုခ်င္တာကိုရသေလာက္ရွာၾကည့္တယ္
ေရထဲကငါးေတြ အလုအယက္စားေသာက္ၾကရံုနဲ႔
ငါ့ကိုယ္ငါ ဇင္ေယာ္အမ်ိဳးလို႔ ေျပာမထြက္ဘူး
ေကာင္းကင္ၾကီးရဲ့ ဟိုးအစြန္းထိ
ဇင္ေယာ္အမ်ိဳးေတြ မပ်ံလိုက္ရမွာကိုငါစိုးတယ္
နိမ့္တစ္ခါ ျမင့္တစ္လွည့္ ေလအေ၀့မွာ
အေတာင္ေတြ ေညာင္းလာရင္ ခဏနားတယ္
အားစိုက္လို႔ ေလထုကိုထိုးခြဲထြက္
ဒီလက္မတင္ေလး
ျပိဳးျပိဳးပ်က္ပ်က္ ဇင္ေယာ္ငွက္တစ္ေကာင္
ေယာနသံ လို႔အမည္တြင္ခဲ့တယ္။ ။

ဒိုင္ယာရီထဲက စာမ်က္နွာတစ္ခ်ိဳ႔

ဒိုင္ယာရီထဲကစာမ်က္နွာတစ္ခ်ိဳ႕

လြန္ခဲ့တဲ့ (၆)နွစ္က ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ျပန္ဖတ္မိတိုင္း
အဲဒီရက္စြဲေတြအေပၚ အေတြးေတြျဖတ္ေလွ်ာက္မိတယ္
တစ္ပတ္ၾကီးေခါင္းေပါင္းျပီး ထမင္းေၾကာ္ေနတဲ့ အေမ့ပံုရိပ္ေတြ
ေက်ာင္းခ်ိန္မီ အျမန္ေျပးခဲ့တဲ့ကြ်န္ေတာ့္ေျခေထာက္ေတြ
ရုန္းကန္မႈေတြအေပၚ အသက္ရွင္ေနရတဲ့ ေသြးေၾကာေတြ
ဘယ္ေတာ့မွ အရွံဳးမေပးဖို႔ေျပာခဲ့တဲ့ အေမ့စကားသံေတြ
လမ္းေလွ်ာက္မရလို႔ခ်ိဳင္းေထာက္နဲ႔ ေလွ်ာက္ခဲ့ရတဲ့ေန႔ေတြ။

ကံၾကမၼာဇာတ္ဆရာက အရွိန္ျပင္းျပင္းတီးေလ
ကြ်န္ေတာ္တို႔ဇတ္က အသက္၀င္ေလေလနဲ႔
ရန္ကုန္ျမိဳ႔လယ္ေကာင္က လူလိမ္ပြဲလည္း
တခမ္းတနား ၀င္ေရာက္ဆင္ႏြဲဖူးခဲ့
ေရေက်ာ္က ေဆာက္လက္စတိုက္ခန္းထဲလဲ
ကြ်န္ေတာ့္ေခြ်းစက္ေတြပါရဲ႕
မိသားစုေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ အပန္းေျဖစရာေနရာမွာ
ကြ်န္ေတာ့္အလုပ္ခန္းက ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းရာယ္။

အခ်ိဳးအဆစ္ေတြနဲ႔ ဘ၀ရဲ့ တည္ေဆာက္ပံုေတြ
ဘ၀ဆီကေန ပိုျပီးလိုခ်င္ေလ
ပိုျပီးေပးဆပ္ရေလေလ
အခက္အခဲေတြနဲ႔တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ေလွခါးထစ္ေတြ
နာနာက်ည္းက်ည္းနဲ႔ ကံၾကမၼာအေပၚ ေ၀ဖန္ခဲ့တဲ့စာမ်က္နွာေတြ
အေတြးေပါင္းစံုနဲ႔ ေရးစပ္ခဲ့တဲ့ နွစ္ခ်ိဳ႕ကဗ်ာေတြ
တနင္႔တစ္ပိုး ထုပ္ပိုးသိမ္းဆည္းခဲ့ရတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြအျပင္
ေလာကဓံရဲ႕ရိုက္ခ်က္ျပင္းျပင္းေတြကို အာသာေျပေတြခဲ့ရတယ္။ ။

ေမတၱာငတ္မြတ္လို႔ေသဆံုးေနရသူေတြ

ေမတၱာငတ္မြတ္လို႔ေသဆံုးေနရသူေတြ
ဒီေန႔ကမၻာမွာ
အၾကီးက်ယ္အဆိုး၀ါးဆံုး ေရာဂါဟာ
တီဘီလည္းမဟုတ္ဘူး
အနာၾကီးေရာဂါလည္းမဟုတ္ဘူး
နွစ္သက္လိုလားသူမရွိတာ
ေမတၱာထားျခင္း ၾကည့္ရွု႔ေစာက္ေရွာက္ျခင္း ကင္းမဲ့တာ
ေပယ်ာလကန္ အျပဳခံရတာေတြပဲ ။

ကိုယ္ကာယေရာဂါေတြကို
သာမာန္ေဆး၀ါးမ်ား ေပးလို႔ရေပမယ့္
အထီးက်န္ျခင္း
စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့ျခင္း
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုန္ဆံုးျခင္းေတြကိုေတာ့
ေမတၱာတရားနဲ႔သာ ကုစားနုိင္ပါတယ္ ။

ဒီေန႔ကမၻာမွာ
ေပါင္မုန္႔တစ္ဖဲ့အတြက္ အသက္ငင္ေနသူေတြ
အေျမာက္အျမားရွိေနတာမွန္သလို
ေမတၱာအၾကင္နာေလး
နည္းနည္းမွ မခံစားရလို႔
ေသဆံုးၾကမယ့္ လူေတြကလည္း
ဒုနဲ႔ေဒးပါ ။ ။

ဆရာေဖျမင့္ ဘာသာျပန္ထားတဲ့ " ႏွလံုးသားအဟာရမ်ား " စာအုပ္မွ
မာသာထရီဇာ ၏ ကဗ်ာ ။