ငါ့အစ္ကို

ငါ့အစ္ကို

အစ္ကို ငါလူေလာကထဲလာေတာ့
မင္းကလက္ကမ္းၾကိဳတယ္
တစ္နွစ္ခြဲစာေလာက္ မင္းေနရာကို
ငါ့အတြက္ဖယ္ေပးခဲ့တာ အခုအထိပဲ
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေနာက္က်ခဲ့တဲ့ ေဖေဖရဲ့ပံုရိပ္ကိုေတာ့
မင္းငါ့ကို အလြတ္ရြတ္ျပတတ္တယ္
ငါဘယ္ေလာက္ေ၀းေ၀း
အျမဲအဆက္အသြယ္လုပ္တတ္တဲ့ သံေယာဇဥ္ကို
ငါမေမ့ဘူး အစ္ကို။

မင္းဆယ္ခတ္ေနတဲ့ အရည္အဖတ္ေတြအျပင္
မင္းကိုုျပန္ေသာက္သံုးေနတဲ့ အရည္ေတြထဲမွာေတာ့
မင္းကိုယ္မင္းကူးခတ္ေနရတံုးပဲေနာ္ အစ္ကို
ေ၀၀ါးေနတဲ့ မင္းအိမ္မက္ထဲက ဘယ္အခ်ိန္နုိးထမလဲ
ငါတို႔ေတးသြားမွာ မင္းဂစ္တာ အသံေၾကာင္ေနေသးတာ
ငါအားမရဘူးအစ္ကို။

မင္းေျပာေနၾကအတိုင္းပဲ လက္တည့္မယ့္တစ္ေန႔ေပါ့
မင္းၾကိဳက္လို႔မခၽြတ္တမ္း၀တ္ေနတဲ့ အက်ၤ ီအျဖဴမွာ
ေခ်းေတြ အရမ္းေပေနတာၾကာျပီ အစ္ကို။

အားလံုးအေပၚမွာ မင္းအပိုအလွ်ံေတြ အရမ္းမ်ားေနေပမယ့္
မင္းေရးစပ္ေနတဲ့ သံစဥ္ေတြထဲမွာ
မင္းဘ၀ကာရံေတြ မဲ့ေနေသးတယ္ အစ္ကို
တစ္ေယာက္တစ္ဖက္စီ ေထာက္ထားရတဲ့ ေဒါက္မွာ
မင္းဘက္က အားမေလွ်ာ့ဘူးဆိုတာကို ငါယံုတယ္အစ္ကို
ေမ့ေမ့ ပန္းခင္းထဲကို မင္းအေတာင္ပံခတ္မယ့္ေန႔
ငါတို႔အိမ္ေလးမွာ ထမင္းလက္ဆံုစားၾကရေအာင္ပါ အစ္ကို ။ ။

ေခတ္ေဟာင္းေတးတစ္ပုဒ္ (သို႔)ခရီးသြားတစ္ေယာက္

ေခတ္ေဟာင္းေတးတစ္ပုဒ္(သို႔)ခရီးသြားတစ္ေယာက္

နံနက္ခင္းက ေစာေစာစီးစီးအိပ္ရာနုိးျပီး

ျဇည္းျဇည္းခ်င္းပြင့္အာလာတဲ့

ေနမင္းၾကီးက စကားလံုးေတြ သြန္ခ်ေနလိုက္တာ

ေနေရာင္ျခည္ေတြေမွ်ာပါလာတယ္

ငွက္ကေလးေတြအုပ္စုဖြဲ႔ျပီး စကားေျပာတယ္

သစ္ပင္ေတြလည္း စိမ္းစိမ္းစိုစိုနဲ႔ စကားေျပာတယ္ ၊

ဒီေန႔အတြက္ေတာ့ မေန႔ကခၽြတ္ခဲ့တဲ့

ရိုးသားမွု႔ကိုပဲ ေကာက္စြပ္ခဲ့တယ္

“ေလာကပါလ“ ကေတာ့ ေန႔တဓူ၀

တစ္ခါမွ မေ၀ဖန္ဘူး

လူေတြၾကားတဲ့ေရာက္ေတာ့

၀တ္ထားတဲ့ အက်ၤ ီက နံလိုက္တာတဲ့ ။

ကၽႊန္ေတာ္မွာလည္း ေျခနွစ္ဖက္ကို

ပခံုးထမ္းျပီး လမ္းသလားလိုက္တာ

မုန္တိုင္းမိပါေလေရာ

ဘယ္မွာလဲ ေမခလာ ..

ေရငတ္လိုက္တာဗ်ာ

အရင္ကလို ေရခ်မ္းစင္ေနရာမွာ

ဘယ္အရာေတြ အစားထိုး ၀င္ေရာက္လာတာလဲ

အေျဖရွာမရဆဲ

မူလတန္းေက်ာင္းသားဘ၀က

သင္ပုန္းၾကီးကို သတိရမိတယ္

နွုတ္မေစာင့္ေသာလိပ္

ျခံစည္းရိုးေပၚ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းတက္ေနရွာတဲ့ ခရုငယ္ ..

သက္ျပင္းရွည္ရွည္ေတြခ်ေနရတဲ့ ဘ၀ကေန

ဘယ္အခ်ိန္ အနားရမလဲ

ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္ေသာက်ီး

သိုးအုပ္ၾကားက ၀ံပုေလြ

ေနရာတစ္ခုအတြက္ အသက္လုၾကရတယ္ ။

ေမြးဖြားျခင္းနဲ႔ ေသဆံုးျခင္း

အဲဒီၾကားက ဘ၀တံတားေပၚမွာ

ပုခံုးနွစ္ဖက္ၾကားက ေခါင္းေပါက္လာတာ

ဒီေန႔အထိ ပဲ

ဒီေန႔အထိ အရင္ေန႔ေတြမွာလည္း

ဒီလို ခရီးသြားတစ္ေယာက္ပဲေလ ။ ။

စာမ်က္နွာတစ္ခ်ိဳ႔

စာမ်က္နွာတစ္ခ်ိဳ႔
ငါဟာတိတ္ဆိတ္မွု႔မွာေမြ႔ေလွ်ာ္တယ္
အရာရာမွာေနွးေကြးတယ္
အရွိန္ယူလြန္းတယ္
အေတြးက ဂုတ္ခြစီးရင္
ခရီးကမတြင္ဘူး
ရာယ္ေမာစရာဆိုရင္ ရာယ္လိုက္တယ္
၀မ္းနည္းစရာၾကံဳရင္ ငိုေၾကြးမယ္
ကံဇတ္ဆရာအလိုက်ပဲ
ထိရွလြယ္တယ္
ခံစားရရင္သိပ္ၾကာတယ္
အတင္းထိုးေပးရင္ ယူခ်င္မွယူတယ္
လိုခ်င္ရင္ေတာ့မရမကပဲ
လမ္းမေလွ်ာက္တတ္ခင္က ခဏခဏလဲတယ္
ယဥ္ပါးသြားခဲ့တဲ့ အစာေတြေၾကာင့္
ခဏခဏအဆိပ့္သင့္တယ္
၀င္မွု႔ထြက္မွု႔ ရွိတယ္
အပင္တိုသေလာက္အကိုင္းရွည္တယ္
ေဆာင္းအိမ္မက္မွာေပ်ာ္ပိုက္တယ္
တိတ္တဆိတ္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္မွာ
မ်က္နွာအပ္တယ္။ ။

ငါတို႔အေတာင္ပံခတ္သံဟာ ကဗ်ာနံရံကိုရိုက္ခတ္..

ငါတို႔အေတာင္ပံခတ္သံဟာ ကဗ်ာနံရံကိုရိုက္ခတ္..

သံေယာဇဥ္ အမွ်င္အတန္းအားလံုး
အ၀မွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားခဲ့တယ္
ရွည္ရင္ရွည္မယ္ ၊ပုရင္ပုမယ္
ပိန္ရင္ပိန္မယ္ ၊၀တာရွိမယ္
ဒါေပမယ့္
အကုန္လံုးက တစ္သားတည္းပဲ
ေနရပ္ကိုလြမ္းမယ္
တစ္ေယာက္ေသာသူကို သတိရမယ္
ငါတို႔လည္း နွလံုးသားနဲ႔ပဲ
တစ္ေယာက္မေကာင္း အမ်ားကို ငါတို႔လဲမၾကိဳက္ခဲ့ဘူး
ေနာက္တစ္ခါ မမွားမိဖို႔ ကိုယ္ပိုင္အသိရွိခဲ့ၾကတယ္
ကိုယ္ေနရာ ၊ကိုယ္စားပြဲ၊ကိုယ္ကုတင္
တစ္ကိုယ္ေရကအစ
ကိုယ့္စိတ္ဓါတ္တစ္ခုလံုး
သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ဖို႔
အစစ ေလ့က်င့္ယူရတာပဲေလ
သူလုပ္ရင္ကိုယ္လဲလုပ္နုိင္ရမယ္
ဒါေပမယ့္
သူလဲရင္ကိုယ္ထူလို႔
ကိုယ္လဲေတာ့လဲ သူတို႔ေတြကထူမတယ္
အံုနဲ႔က်င္းနဲ႔ေမတၱာေတြ
အစားထိုးျပန္ရတယ္
မိုးရြာတယ္ ၊နွင္းက်မယ္
ရာသီဥတုကေတာ့ အစိုးမရဘူး
လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ကိုေတာ႔
ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ႐ြတ္ဆိုျပဌာန္းတယ္
အသက္နဲ႔ ရင္းရမယ့္ စြန္႔စားမႈ႕ အတြက္
ကိုယ့္အသက္ကိုယ္ ရွာက်န္ေမြးရတယ္
မေသေဆးေတြကို ျမိဳျမိဳခ်ခဲ့ရ
ဒီလိုနဲ႔ပဲ..
ေက်ာင္းေတာ္သာရဲ႕ အရပ္မွာ
ခ်ယ္ရီေတြအထပ္ထပ္ ပြင့္ၾကျပန္တယ္ ။

ဘ၀ဘ၀ေတြထဲ တိုး၀င္မိခဲ႔ၾကၿပီ
အဆင္မေျပမႈေတြကို ႀကံ့ႀကံ့ခံရပ္တည္ခဲ႔ၾကသလို
၀ါးလံုးသိမ္း႐ိုက္ခ်က္ေတြေအာက္မွာ
အမ်ားတကာရဲ႕ ဗီလိန္ျမင္ကြင္းထဲ
ကိုယ္က်င့္နဲ႔ ပညာကိုလက္ဆြဲလို႔
ငါတို႔ထြန္းလင္းၾကပါစို႔
ခ်စ္တတ္ပါေစ၊ ခ်စ္တတ္ပါေစ
ရင္ခြင္တစ္ခုလံုး ထစ္ခ်ဳန္းေအာင္
အႀကိမ္ႀကိမ္ ႐ြတ္ဆိုမိတယ္
ျမစ္တစ္စင္းမွာ လက္ပစ္ကူးခ်င္ရင္
အဲဒီျမစ္ရဲ႕ ရာဇ၀င္အေၾကာင္း
အဆိုးအေကာင္းကိုေတာ႔ သိသင့္ပါတယ္
နား႐ြက္တစ္စံု႐ွိပါရဲ႕ နဲ႔
က်န္တဲ႔တစ္ဖက္ကို ပိတ္ဆို႔ထားရတဲ႔အခါ
ငါတို႔ "အၾကား" ဟာ တရားတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္မလား
မ်က္၀န္းတစ္စံု႐ွိပါရဲ႕ နဲ႔
က်န္တဲ႔တစ္ဖက္ကို ဖံုးကြယ္ထားရတဲ႔အခါ
ငါတို႔ "အျမင္" ဟာ ၾကည္လင္တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္မလား
ေန႔နဲ႔ညရဲ႕ အကူးအေျပာင္း
အ႐ုဏ္ဦးရဲ႕ ေတးသြားအလွမွာ
သံၿပိဳင္လိုက္ဆိုၾကဖို႔ သိပ္လြယ္ပါတယ္
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေတြးအျမင္ကူးေျပာင္းျခင္းမွာေတာ႔
ဟိုးေ႐ွးေ႐ွးတုန္းကေန အခုခ်ိန္ထိ
အမည္တပ္စရာ ေခါင္းစဥ္မ်ားစြာဟာ
အသစ္အသစ္ေတြနဲ႔ ေမြးဖြားလို႔ေကာင္းတုန္း
အလွဆံုးအၿပံဳးတစ္ပြင့္မွာ
လွ်ဳိ႕၀ွက္နက္နဲေနဖို႔ မလိုပါဘူး
႐ိုး႐ွင္းသန္႔စင္ေနဖို႔ပဲ လိုပါတယ္ေလ
အျမင္မတူရင္ ရန္သူတဲ႔လား
ပညာ႐ွိႀကီးမ်ားခင္ဗ်ား
အဲဒီလို..
အေပၚစီးကေန ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး မၾကည့္ၾကပါနဲ႔
ခင္ဗ်ားတို႔ စီးသြားမဲ႔ ဖိနပ္တစ္ရံမွာ
ဘယ္ေတာ႔မွ မျပတ္တဲ႔ သဲႀကိဳးတစ္စံုဟာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရင္ထဲမွာငံုေနတဲ႔ သစၥာတရားပါဗ်ာ။

ေတြးေခၚႏိုင္တဲ့ဦးေနွာက္နဲ႔
ဆိပ္ကမ္းကေန ၾကိဳးျဖည္ခဲ့သူမ်ား
ေလရဲ့တိုက္ခတ္ပံုအေၾကာင္း
ေ႐ြ႕သြားတဲ့ ေလွွငယ္ရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္မွာ
ဘယ္အရပ္ကို ဆိုက္ကပ္သြားမယ္ဆိုတာရယ္
ေျမပံုနဲ႔ ကြန္ပတ္
ငါတို႔ေျခေထာက္ေတြကို ဘယ္လိုတန္ဖိုးျဖတ္မယ္ဆိုတာရယ္
ခဏခဏအစာေၾကေနတဲ့အတြက္
ဘယ္မွာပဲေနေန ၊ရြက္လြင့္ေနမိမွာပါ
ေ၀းကြာလြမ္းဆြတ္ရလြန္းတဲ႔အခါ
ကိုယ႔္အသိုက္အျမံဳေလးကိုေတာ့
စိတ္ထဲကေန ပ်ံမိေနတတ္တာေပါ့
အသက္ရွဴရတာခ်င္းအတူတူ
ငါတို႔ပုခံုးေတြက ပိုေလးတယ္လို႔
သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေဘာင္မခတ္ပါဘူး
ငါတို႔ရွဴသြင္းခဲ့တဲ့ေလထဲမွာ
အဆိပ္ေတြလည္း ပါႏိုင္ပါတယ္
ငါတို႔မေရးခဲ့ရတဲ့သမိုင္းထဲမွာလဲ
ေျချပတ္လက္ျပတ္၊အစာငတ္
အသက္ေသြးေခၽြးေတြနဲ႔ ေရးခဲ့ၾကလို႔
အခုလိုရႊတ္ဆိုခြင့္ကို ရၾကတာေပါ့
ရြတ္ဆိုေနၾက အပိုင္းအစကိုေတာ့
ႏႈတ္ဖ်ားမွာ စာလံုးမေပါင္းေတာ့ဘူး
ရင္ထဲဲကေန အခါခါ က်င့္သံုးရြတ္ဖတ္ၾကမယ္
ဥဒါန္းေတြေခၽြ…..
ၾကယ္ေတြေၾကြၾက….
သစၥာဆိုတဲ႔ ဂုဏ္ျဒပ္
ျမင့္ျမတ္တဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရားကိုေတာ့
ေမ့ထားလို႔မရဘူး
ဘယ္လိုပဲ အသက္ရွင္ေနရပေစ
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀မွာေတာ့
ငါတို႔ လူပီသေအာင္ ေနတတ္ေသတတ္ရဦးမယ္။

တင့္ထူးေရႊ+ညိမ္းညိဳ
(အြန္လိုင္းဗားရွင္း)