မီးပံုးပ်ံ

-->

-->

-->

အခ်ိန္ပိုင္းေ၀ဒနာဟာ

မီးစာ မကုန္ခန္းသေရြ႕

စိတ္ရွိသေလာက္

ပ်ံ၀ဲနိုင္ခဲ့တယ္ ။ ။

အတု အစစ္မ်ား

ဇတ္ကြက္က ကံၾကမၼာေစစားရာ
အရပ္က ဟိုဘက္နဲနဲတိုးေနရတဲ့ေခတ္
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းက
တစ္ဖက္အသင္းရဲ့ကံၾကမၼာဂိုးေပါက္ကို
အၾကိမ္ၾကိမ္သြင္း
လြဲျပီးရင္း လြဲရင္း
ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ေတြေစ့ခဲ့
မ်ားမၾကာမီ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ အနာဂတ္အတြက္
ေရႊရည္ေငြရည္ေတြေလာင္းလို႔
နာျပီးသားဇတ္မို႔
နာနာနဲ႔ပဲ ဆက္က မိ
မီးေတြလဲမွိတ္္ကုန္ျပီ
ေအာ္ေခၚေနတဲ့အသံေတြကလဲ
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔တိမ္၀င္သြား
တကယ္ပဲ ငါတို႔
ျပတ္စဲသြားၾကေတာ့မွာလား
ဘယ္ေမးခြန္းကိုမဆို အေၾကာက္အကန္ျငင္းဆန္ရန္
ကြ်န္ေတာ့္တြင္ အေျဖမရွိပါ ။ ။

တနဂၤေႏြ

အာရံုမ်ားတဲ့ တနဂၤေႏြဟာ

တနဂၤေႏြတစ္ရက္ပဲ ျဖစ္တယ္ ။

ရင္ထဲမွာ စည္းရိုးခတ္ခံရသလို

တစ္ခုခုဟာ ခုခံေနတယ္

လူသူအေရာက္အေပါက္နည္းတဲ့ေနရာလို

သဘာ၀နဲ႔ အနီးစပ္ဆံုး အကိုင္းတစ္ကိုင္းမွာ

တနဂၤေႏြဆိုတာကို ခ်ိတ္ထားမယ္ ။

တနဂၤေႏြကို

မဖိတ္ေခၚပဲ ေရာက္လာမယ့္ ဧည့္သည္လို

မျပင္မဆင္ပဲ ဧည့္ခံမယ္

တနဂၤေႏြဟာ တနဂၤေႏြပဲျဖစ္ရမယ္။

တနဂၤေႏြမွာ

ကမူးရူးတိုးျဖစ္ေနတဲ့ သတိရစိတ္ေတြကို

နွစ္ခ်ိဳ႕၀ိုင္ေတြထဲနွစ္ သတ္မယ္

ခပ္ေ၀းေ၀းေရာက္ေအာင္ ပစ္ထုတ္မယ္

တနဂၤေႏြဟာ တနဂၤေႏြပဲ ျဖစ္တယ္ ။

တနဂၤေႏြကို အစိမ္းေရာင္ေတြပဲ လိမ္းေပးမယ္

တနဂၤေႏြကို ဖိနပ္မစီးပဲ လမ္းေလွ်ာက္ခိုင္းမယ္

တနဂၤေႏြကို အထီးက်န္ေတြျခင္းေတြနဲ႔ အေဖာ္လုပ္ခိုင္းမယ္

ဒါဆိုရင္ပဲဲ တနဂၤေႏြဆိုတာကို ေက်နပ္လိုက္မယ္္ ။ ။

ေခ်ာ္ထြက္ေနတဲ့လမ္း

အဆင္ေျပရဲ့လား

နင္ငါ့ကိုမေမးဘူး

ဘန္ကီမြန္းထက္ နင္ကပိုအလုပ္ရႈပ္တယ္

လာလဲသုတ္သုတ္

ျပန္လဲသုတ္သုတ္

အလုပ္ထဲမွာ အခ်ိန္ကုန္ေနရရင္

က်န္တာေတြ အားလံုးေမ့လို႔ရပါတယ္လို႔ေျပာတယ္

ေန႔လဲမဟုတ္ ညလဲမဟုတ္

ေလွာင္ပိတ္ေနတဲ့အခန္းထဲမွာ

ငါတစ္ေယာက္ထဲပါ

နင္မလာေသးဘူးလား

နင္ျပန္ေတာ့မွာလား

ငါ့မွာ ဒါေလးေတြကလြဲျပီး

ဘာနဲ႔မ်ား ငါလမ္းကိုတည့္မတ္ေပးရမလဲ ။

ပြဲေတာ္

ည
အေရာင္ေတြ
ျပိဳးျပိဳးပ်က္ပ်က္
အေပ်ာ္ေတြြ ဖိတ္လွ်ံက်
၀ံပုေလြမ်ားရဲ့ ေတာရိုင္းထ ဂီတ ။

ကြ်န္ေတာ္ၾကဲခဲ့တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ပန္းမ်ား

ၾကမ္းခင္းေပၚမွာ အိပ္စက္ခဲ့ရလို႔

ကြ်န္ေတာ့္အိပ္မက္ေတြ ၾကမ္းရွမေနခဲ့

ေမြ႕ယာေပၚအိပ္စက္ခဲ့ရလဲ

ကြ်န္ေတာ့္အိပ္မက္ေတြဟာ

အိစက္ညက္ေညာ မလာခဲ့ျပန္ဘူး ၊

အရင္ဘ၀ကလက္က်န္

ဒီဘ၀အတြက္

ခ်စ္တတ္တဲ့နွလံုးသားတစ္ခုနဲ႔

သူ႔ရဲ့ပုံတူတစ္ခု ထည့္ေပးလိုက္တယ္

သ႔ူကို ရွာေတြ႔တဲ့အခါ

ဓါတ္ပံုထဲကလူဟာ သူမဟုတ္ပါဘူးဆိုတဲ့အေၾကာင္း

သူကပဲအခါခါကိုျငင္းေနတယ္

ဒါဆိုရင္ တစ္ေနရာရာမွာ တစ္ခုခုဟာ

အေသအခ်ာကို လြဲေခ်ာ္ေနခဲ့ျပီ ၊

ငယ္ငယ္က ရခဲ့ဖူးတဲ့

အမွားခပ္မ်ားမ်ားလိုပဲ

ေသတၱာတစ္လံုးထဲ ထည့္သိမ္းမိ

သတိရလို႔ ထုတ္ၾကည့္တဲ့အခါ

အေရာင္ေတြဘာေတြလြင့္လို႔၊

အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့

အတိတ္ကရက္စြဲေတြကလဲ

ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလးထဲ

အလွ်ားလိုက္ေသလို႔၊

တစ္ပိုင္တစ္နိုင္ ေမြးျမဳထားတဲ့

ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ကူးေတြ ၾကီးထြားလာခဲ့ေသာ္

ကြ်န္ေတာ့္ပတ္၀န္းက်င္သည္လဲ

ထို႔အတူ လွပ လာပါလိမ့္မည္ ။ ။

အခ်စ္အေၾကာင္း အပိုင္းအစ

အစ္မေလးမက အခ်စ္ဆိုသည္မွာ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေရးေပးေစလိုပါတယ္ဆိုလို႔ ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲရဲ့ အျမင္ကို ေရးလိုက္ပါတယ္၊ ေခါင္းစဥ္ကို ၾကားမိရံုနဲ႔ ထိပ္ထိပ္ျပာျပာ ျဖစ္သြားတယ္ အခ်စ္ကို သိသလိုလိုနဲ႔ မသိတာလဲ ျဖစ္နိုင္ပါတယ္၊ အခ်စ္ဆိုတာ ဒါပါပဲလို႔ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က ေျပာလာခဲ့ရင္ ကြ်န္ေတာ္ အလြယ္တကူပဲ လက္ခံပါတယ္၊ သူ႔အတြက္ အခ်စ္က ဒါျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ၊ ဒီလိုဆို ကြ်န္ေတာ့္အတြက္က အခ်စ္ဆိုတာဘာလဲ….


အခ်စ္ကိုအဓိပၸါယ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ဖြင့္ဆိုတဲ့အထဲက ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲရဲ့ အျမင္ပါ အဓိပၸါယ္တစ္ခုမဟုတ္ပါ အပိုင္းအစတစ္ခုအေနျဖင့္သာ.. ၊တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အျမင္မတူညီနိုင္သျဖင့္ နားလည္ေပးေစလိုပါတယ္။
အခ်စ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းအရာကို ေျပာမိတိုင္း တစ္ခါတစ္ေလ အျငင္းပြားရတယ္၊ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လဲ သူ႔နဲ႔ကို အဆင္ေျပသြားတဲ့အခါရွိတယ္၊ ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ အခ်စ္ရဲ့အဓိပၸါယ္ကို တိတိက်က် ဖြဲ႔ဆိုထားျခင္း မရွိျပန္ဘူး၊ သို႔ေသာ္ အခ်စ္ဆိုတာကလဲ ရွိေနျပန္တယ္္၊ အခ်စ္ဆိုတဲ့စကားလံုးနဲ႔ အခ်စ္ဆိုတာကို ကိုယ္စားျပဳထားတယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္၊ သို႔ေသာ္ ခ်စ္တယ္ ဆိုေသာစကားလံုးကိုေတာ႔ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ အသံုးျပဳထားၾကတယ္္၊ အခ်စ္ေၾကာင့္ ပူေလာင္ရတယ္၊ အခ်စ္ေၾကာင့္ ေအးျမတယ္ အခ်စ္ေၾကာင့္ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ အခ်စ္ေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္မႈေတြရတယ္ အခ်စ္ေၾကာင့္ ဘ၀ေတြဆံုးရႈံးရတယ္ အခ်စ္ေၾကာင့္……အခ်စ္ေၾကာင့္…….ဒါဆိုရင္ အခ်စ္မွာ စြင္းအင္(သို႔) အခ်စ္မွာ အက်ိဳးအျပစ္ေတြရွိေနတယ္၊ ကိုယ္ခ်စ္မိတဲ့ သူကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရခ်င္တယ္၊ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရတဲ့အတြက္ စြန္႔လြတ္လိုက္ရတယ္၊(တစ္ခ်ိဳ႔ ခ်စ္ေနရံုသက္သက္ပဲတဲ့) ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရသူအတြက္ အခ်စ္သည္ ရယူျခင္း၊ ေပးဆပ္သူအတြက္ အခ်စ္သည္ စြန္႔လြတ္ျခင္းဟူေသာ နာမ၀ိေသသနမ်ား အခ်စ္မွာရွိေနတယ္ စြန္႔လြတ္ေသာအခ်စ္၊ ရယူပိုင္ဆိုင္ေသာအခ်စ္၊……အခ်စ္၊………အခ်စ္၊ ဥပမာ ေမာင္ေမာင္သည္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္၊ ေမာင္ေမာင္သည္ စာေတာ္ေသာ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္၊ ေမာင္ေမာင္တြင္ စာေတာ္ေသာေက်ာင္းသား ဟူသည့္ နာမ၀ိေသသန တစ္ခုကိုပိုင္ဆိုင္သည္၊ ထို႔သို႔ပင္ အခ်စ္ကို နားလည္မိသည္။
လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္သည္ တစ္သက္တြင္ တစ္ၾကိမ္အခ်စ္စိတ္ျဖစ္ေပၚၾကလိမ့္မည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ထင္သည္ အခ်ိန္မေရြး အသက္အရြယ္မေရြး ေနရာေဒသမေရြး ျဖစ္ေပၚလာနိုင္သည္၊ မသိစိတ္ထဲတြင္ သူစိုးမိုးထားသည္၊ ထိုမသိစိတ္ကို သိစိတ္သို႔ ေျပာင္းလဲလိုက္လွ်င္ အခ်စ္စိတ္ျဖစ္ေပၚလာသည္၊ လွ်ပ္တျပက္ တခဏအတြင္းတြင္လဲ ျဖစ္ေပၚလာနိုင္သည္ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ျဖစ္ေနတာလဲ ျဖစ္နိုင္ပါတယ္၊ အခ်စ္ကိုဖန္တီးယူလို႔မရသလို ဖ်က္ဆီး၍လဲ မရနိုင္ဟုထင္သည္၊ အခ်ိန္လြန္မွ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အခ်စ္လဲရွိနိုင္သည္၊ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ေတာ့ အခ်စ္ကို မေဖာ္ထုတ္ပဲ ေျမျမဳပ္လိုက္လွ်င္ ေလာကၾကီး သာယာလွပသြားနိုင္သည္၊ ကြ်န္တစ္ေယာက္ သခင္အေပၚတြင္ သစၥာေစာင့္သိရမည္၊ နိုင္ငံေတာ္အေပၚတြင္ နိုင္ငံသားတိုင္း သစၥာေစာင့္သိၾကသည္၊ အခ်စ္အေပၚတြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သစၥာေစာင့္သိၾကမည္ဟုထင္သည္၊ သစၥာေစာင့္သိျခင္းသည္ အခ်စ္၏ ဂုဏ္သတၱိတစ္မ်ိဳးပင္ျဖစ္မည္ဟု ထင္မိသည္၊ အခ်စ္တြင္ ထိုသို႔ေသာ မ်ားျပားသည့္ အမည္နာမမ်ားနွင့္ ဂုဏ္သတၱိမ်ားလဲ ရွိေနသည္၊ ( အခ်စ္သည္ သစၥာတရားဟု ေျပာလာလွ်င္လဲ မျငင္းပါ :) :P )




ကြ်န္ေတာ္ထင္ထားခဲ့တာေတြဟာ ျဖစ္လွ်င္လဲျဖစ္နိုင္ပါတယ္၊ ဘာမွလဲမဆိုင္ခ်င္ မဆိုင္နိုင္ပါဘူး၊ အဲဒီအတြက္ ကြ်န္ေတာ္မကန္႔ကြက္လိုပါ၊ ဘာမွမဆိုင္ဟုဆိုလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခဲ့သလိုပင္အခ်စ္နွင့္ပါတ္သတ္လွ်င္ အခ်စ္္ဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္မသိေသးေၾကာင္းပါ (အခ်စ္ဆိုတာ မရွိဘူးဟု ေျပာလာခဲ့လွ်င္လဲ မျငင္းပါ :) :) :) )

ကြ်န္ေတာ္ေျပာခဲ့ေသာ အခ်စ္အေၾကာင္း အပိုင္းအစမ်ားဟာ အစ္မေလးမေျပာျပထားတဲ႔ အခ်စ္ရဲ့ နံပါတ္(၅)အခ်က္မွာ အၾကံဳး၀င္ပါတယ္ အစ္မ ။
အစ္မေရ ကြ်န္ေတာ္အျမင္ကေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ …..
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္ …။

ဖိုးခ်စ္

စိုးရိမ္လြန္တဲ့ အပူစိတ္နဲ႔

ဆိုက္ကားဂိတ္လဲေရာက္ခဲ့ျပီ

ေစ်းတန္းေတြလဲ သိမ္းကုန္ျပီ

တစ္ရပ္ကြက္လံုး တစ္လမ္း၀င္တစ္လမ္းထြက္

ရပ္ကြက္ရံုးလဲ ေရာက္ခဲ့တယ္

မင္း ဘယ္ကိုေရာက္ေနသလဲဖိုးခ်စ္ရယ္

အေမ့ရင္မွာ မီးေတာက္ေနျပီကြယ္။

သတၱ၀ါတစ္ခု ကံတစ္ခုေပမယ့္

ဖိုးခ်စ္ မင္းကံတရားက အေမ့ဖန္တီးခဲ့တာပါသားရယ္

အေမဒီေလာကထဲကို ဆြဲေခၚခဲ့မိတယ္

မင္းဟာ အေမ့ရဲ့ရတနာ

မင္းသာ အေမ့အသက္ပါပဲ လူေလးရယ္။

မင္းအသက္ ၁၂ နွစ္မွာ

မင္းအသိဟာ ၅ နွစ္သားထက္မပိုခဲ့

ဦးေနွာက္အသိဥာဏ္ခ်ိဳ႔တဲ့ေနတဲ့မင္းရဲ့ေရာဂါဟာ

ဘယ္ဘ၀ကမင္းရဲ့ အကုသိုလ္လဲကြယ္

မင္းညီ အငယ္ေကာင္က သူ႔အရုပ္ေတြယူေဆာ့လို႔

မင္းကိုရိုက္နွက္ေနလဲ မင္းေအာ္ငိုေနရံုကလြဲလို႔

မင္းဘာမ်ားတတ္နိုင္ခဲ့ေသးသလဲ

သားငယ္ဖိုးခ်စ္ မင္းဘ၀ကို

အေမသနားတယ္

မင္းဘယ္ေရာက္ေနသလဲကြယ္။

ငိုၾကီးခ်က္မနဲ႔ မင္းအိပ္ေနတံုး အေမနမ္းခဲ့ရတဲ့

အနမ္းေတြမွာ မင္းဘ၀ေအးခ်မ္းလာေစရမယ္လို႔

အေမ့ဘ၀တစ္ခုလံုးနဲ႔ရင္းျပီး

မင္းကိုဂတိေတြ အထပ္ထပ္ေပးခဲ့ပါတယ္

သားငယ္ ဖိုးခ်စ္ မင္းဘယ္ကိုသြားေနတာလဲကြယ္။

အရင္ဆိုင္မွာေစ်း၀ယ္ေတြ က်ေနတဲ့အခ်ိန္လဲ

အေမဒီအတိုင္းထားခဲ့မိတာပဲ

ေစ်းဘက္ေလွ်ာက္ခ်င္ေလွ်ာက္မယ္

ဆိုက္ကားဂိတ္ဘက္မင္း ေျပးေဆာ့ခ်င္ေဆာ့ေနမယ္

အေမလဲ ဒီေလာက္ေတာ့ သတိလြတ္မယ္ မထင္ခဲ့ဘူး

အေမအမွားေတြပါပဲကြယ္

မင္းဘယ္ေရာက္ေနသလဲ ဖိုးခ်စ္ရယ္။

ေျပးလြားေဆာ့ကစားေနရယံု

အေမ မင္းကိုဘယ္ျမင္ခ်င္ပါ့မလဲ

ငါ့သား ဆရာ၀န္ၾကီး ပညာတတ္ၾကီးအျဖစ္

အေမ့ ျမင္ခ်င္စမ္းပါဘိ သားငယ္ဖိုးခ်စ္ရယ္

မင္းဘ၀ကံကိုကဆိုးလြန္းပါတယ္ကြယ္

မင္းဘယ္ေရာက္ေနသလဲ ဖိုးခ်စ္ရယ္။

ကေလးေတြၾကားထဲ ထိုးၾကိတ္ခံ

မင္းရင္ဘတ္မွာ အၾကိတ္ဖုေလးေတြထတဲ့အထိ

မင္းအေပၚ အနိုင္က်င့္ခ့ဲၾကတဲ့ ကေလးေတြနဲ႔

ေဆာ့ကစားေနရရင္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့ဖိုးခ်စ္

အခုေတာ့ ဘယ္မွာမ်ားသြားေဆာ့ေနသလဲ

အေမ့ရင္ေတြပူလွပါျပီကြယ္

မ်က္လံုးေတြလဲက်ိမ္းစပ္ေနျပီသားငယ္

အျမန္ရွာေတြ႔ပါေတာ့ကြယ္ ။

ဆိုးလြန္းလွတဲ့ မင္းကံတရား

အခ်ိဳအခါး အရသာမသိ

ပူတယ္ ေအးတယ္ေျပာလို႔မတတ္တဲ့ ဖိုးခ်စ္

မင္း တစ္ေန႔တစ္ေန႔

လမ္းမေပၚေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနတာ ျမင္ရတာကိုက

အေမရင္မွာ မခ်ိဘူးကြယ္ ။

စက္ဘီးေတြ၊ ဆိုက္ကားေတြေပါပါဘိ

ကားေတြ မ်ားပါဘိ မင္းနွယ္

ရထားသံလမ္းဘက္ ျဖတ္ကူးသြားေလမလား

အေမ့ ရင္ေတြအရမ္းပူလွပါျပီကြယ္

မင္းဘယ္ကိုေရာက္ေနသလဲဖိုးခ်စ္ရယ္။

ဖိုးခ်စ္ကေလးကိုသာျပန္ေတြ႔ရမယ္ဆိုရင္

ကြ်န္မစည္းစိမ္ေတြ ပံုေပးပါ့မယ္

ကြ်န္မတစ္ကိုယ္စာ ရင္ေငြ႔နဲ႔

သားငယ္ေလးေႏြးေထြးေစရမယ္

အျမန္ျပန္လာပါေတာ့ကြယ္ ဖိုးခ်စ္ရယ္။

ဖိုးခ်စ္ကိုသိတဲ့လူတစ္ေယာက္မ်ား

အိမ္ကိုလိုက္ပို႔ေလမလား

အေမေမွ်ာ္ေနမိတယ္သားငယ္

ဖိုးခ်စ္ မင္းဘယ္ကိုေရာက္ေနသလဲကြယ္

အေမမင္းကိုမေတြ႕ေတြ႔ေအာင္ရွာမယ္

မေတြ႔မခ်င္းရွာမယ္

ဖိုးခ်စ္သားငယ္

မင္းဘယ္ကိုေရာက္ေနသလဲကြယ္ ။ ။

( ဖိုးခ်စ္ကို ကြ်န္ေတာ္ အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀က မၾကာခဏ ထိန္းခဲ့ရဖူးတယ္၊ သူနဲ႔အတူ လိုက္ေျပးခဲ့ဖူးတယ္၊ ဖိုးခ်စ္လိုလူမ်ိဳးအေၾကာင္း ဇတ္လမ္းေတြၾကည့္ရေတာ့ ဖိုးခ်စ္ကို သတိရမိတယ္၊ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးက ဖိုးခ်စ္အေပၚထားတဲ့ စိတ္ထားေတြမတူညီတဲ့အထဲက ဖိုးခ်စ္အေမ အေၾကာင္း စာလံုးေပါင္းမိတယ္။ )

မက္ေဆ့ခ်္

တစ္ရက္ထဲမွ ၂၄ နာရီကိုနုတ္ပါ
ဟင္းသီးဟင္းရြက္ အသား၊ ငါး ေရြးသလို
ဘ၀ထဲမွ ေရြးပါ
ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ
အဆမတန္ မ်က္လံုးေတြ ျပဴးကုန္ၾကမလား
ဟာ ခနဲ ဟာ ကုန္ၾကမလား
ဒလေဟာ စီးဆင္းမႈကို ရပ္တန္႔သြားနိုင္ေအာင္
ၾကက္ေျခေတြပဲခတ္ၾကမလား
ေလာကထဲ မွ လူတစ္ေယာက္ကိုလဲ
ေသျခင္းတရားကပဲ နုတ္ယူသြားဦးမွာပဲေလ။

မီးၾကြင္းမီးက်န္ဆိုရင္
ေနာက္ဆံုး ေဆးလိပ္မီးကအစ
အလွ်ဥ္းသင့္သလိုညွိမ္းပါ
ပလက္စတစ္ေလာင္း
မွန္ေဘာင္သြင္းထားရေအာင္လဲ
ခမ္းခမ္းနားနား ကြ်န္ေတာ္တြင္ ဘာမွမရွိပါ ။

အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ေလလြင့္ေနတဲ့စိတ္ရိုင္းကို
စြန္႔လြတ္မႈေတြနဲ႔ အစားထိုးၾကည့္
ျဖည့္စြက္စရာမ်ား အမ်ားၾကီးက်န္ရွိေနပါသျဖင့္
ကိုယ္တိုင္သာ ျဖည့္စြက္ၾကပါရန္
ေသခ်ာျပီဆိုတဲ့ ေန႔မွ
ကြ်န္ေတာ့္ဆီ ဖုန္းေခၚပါ (သို႕)
မက္ေဆ့ခ်္ ပို႔ပါ
သင့္ရဲ့ လက္ဆတ္တဲ့ အျပံဳးတစ္ပြင့္မွာ
တစ္ကိုယ္ေရ သန္႔ရွင္းမႈေတြ ေပက်ံေနပါေစ ။

မ်က္ရည္ေတြ မရွိေတာ့တဲ့ ေန႔အထိ
ကြ်န္ေတာ္ အသက္ရွိေနခ်င္သည္ ။ ။

မျပီးဆံုးေသးေသာ

တြန္းမွန္းမသိ ဆြဲမွန္းမသိ
လက္ေတြက ၾကမ္းရွ
စိတ္အပင္ရဲ့ ထိုးေထာင္မႈကို
ခုတ္သိမ္းခံရတဲ့အခါ
ရွင္သန္ျခင္းတို႔ ေသတယ္။

စိတ္အစာငတ္မြတ္ျခင္းမွာ
ခႏၶာတစ္ခုလံုး နံုးနယ္ခ်ိနဲ႔
မီးခိုးေတြပဲ အူေနေအာင္ထြက္တယ္။

လမ္းေတြကလဲ တစိမ္းတရံံစာလိုပဲ
အျမွီးအေမာက္ ျပန္တည့္ေနရတာကိုက
ေန႔ နဲ႔ ည။

ရစ္ျခံဳသိုင္းဖက္ထားတဲ့ ေလာကဓံအေပၚ
နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ခါခ် ၾကည့္
လံုးေထြးသတ္ပုတ္ၾကည့္
လိုအပ္တဲ့ ဓါတ္စာဆိုတာလဲ
ပံုမွန္မွီ၀ဲနိုင္မွ ။

ဒီတစ္ေႏြ
ျပီး ေနာက္တစ္ေႏြ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တန္းလန္းနဲ႔
ပိတ္ကားေပၚမွာ ေစာင့္ၾကည့္ရမယ့္ဇာတာ။ ။

ေကာင္းကင္ၾကီးက၀ွက္ထားတဲ့ ကိုယ့္ၾကယ္

ပဲ့ေနတဲ့ေနရာေလးကိုမွ
နဲနဲခ်င္းစိဖဲ့လိုက္သလိုမ်ိဳး
ဒီလိုနဲ႔ တစ္ျပင္လံုး ပဲ့ထြက္သြားလိုက္တာ..

ျပန္လာမယ္ဆိုတဲ့စကားကို
အေ၀းၾကီးကေနေျပာတယ္
ဘယ္အရာေတြထဲက ထြက္က်လာတဲ့အသံလဲ
ေဟာဒီနားနဲ႔ကို ဆက္ဆက္ၾကားမိပါတယ္
တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီအတြက္
ရူးနွမ္းခြင့္နဲ႔ အသားက်ေနတဲ့ေနရာမွာ
မင္းလဲ ေပ်ာ္သလိုသာေနပါ
ဘယ္အရာေတြမွ ရပ္ေနလို႔မရတဲ့ကမၻာမွာ
မင္းေရာကိုပါ လိုက္ပါေရြလွ်ားေနၾကတာပဲ
တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့
တိုက္မိ ေဆာင့္မိေကာင္းပါရဲ့ကြယ္။

တစ္ေန႔တစ္ခါျပန္အသစ္လုပ္ရတဲ့မ်က္နွာနဲ႔
ေရဆံုးေရဖ်ား
ေမးေလးေထာက္ေထာက္ ၾကည့္ရတာ အေမာ
ဘယ္မွာမ်ားလင္းလက္ေနတာပါလိမ့္ ကိုယ့္ၾကယ္
ေလးလံၾကီးမားတဲ့အရာမ်ားရဲ့ ၀န္နဲ႔
မၾကာခဏ အပိခံထားရတဲ့ ကိုယ့္စိတ္
ေႏွးေကြးေလးလံလြန္းလွရဲ့ ။

အဆံုးထိေရာက္မွ အစကိုျပန္ေကာက္ရတဲ့
ကိုယ့္ကမၻာမွာ
ဘယ္ျမစ္မွ ေသာင္မထြန္းခဲ့ပါဘူး
အျမဲေခ်ာ္ထြက္ေနတဲ့လမ္းကေန
ခပ္ေအးေအးပဲ ေတးဆိုေနခ်င္တယ္ ။

မုန္႔ဆီေၾကာ္ ဘယ္ဆီေနမွန္းမသိတဲ့အျဖစ္ဟာ
စိတ္မွန္းနဲ႔ ရူးနွမ္းမႈတစ္ခုဆိုရင္
မုန္႔ဆီေၾကာ္ မၾကိဳက္တဲ့ကြ်န္ေတာ့္အတြက္
စကားလံုး လွလွ နိတိက်က်
ေသြဖီခြင့္ျပဳပါ ။

လမ္းေပၚမွာေတြ႔လို႕
ေကာက္ယူေမြးစားလိုက္ရတဲ့ အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္
ကိုယ့့္အတြက္ အဓိပၸါယ္တစ္ခုခုရွိေနမယ္ဆိုရင္
တစ္လနဲ႔ကိုးသီတင္း
ေကာင္းကင္ၾကီးက ၀ွက္ထားတဲ့ ကိုယ့္ၾကယ္ေလးနဲ႔
ဒီညမွာျပည့္ျပည့္၀၀
စကားေတြတ၀ေျပာခ်င္တယ္ ။ ။

ေလသလပ္ခံခဲ့တဲ့ညေန

ဒီေနရာက္ိုေရာက္ေတာ့
ေတာနံ႔ ေတာင္နံ႔ေတြ ျပန္ရတယ္။

ျမိဳ႔ၾကီးျပၾကီးရဲ့ အဆင္းတန္ဆာတစ္ခု
ထမ္းပိုးထားရတဲ့အရာေတြခဏတာေျဖေလွ်ာ့တဲ့ေနရာ
အနဲဆံုးေတာ့ လတ္ဆက္တဲ့ေလ အလကားရတယ္။

ျမစ္ကမ္းနေဘးမွာ
ေန၀င္ခ်ိန္ကိုထိုင္ၾကည့္ရတဲ့အရသာ
အေတြးဟာ တိပ္ေခြတစ္ေခြလို
ေက်ာ္ခ်င္တဲ့ေနရာကိုေက်ာ္
ရစ္ခ်င္တဲ့ေနရာကိုျပန္ရစ္လို႔ရတယ္
ေလသလပ္ခံခဲ့တဲ့ညေန။

ျမစ္ရဲ့ေက်ာကုန္းေပၚ
ေမ်ာပါလာတဲ့ အမိႈက္မ်ားနဲ႔ကြ်န္ေတာ္
ကြ်န္ေတာ့္ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ့ ေနာက္ထပ္အမိႈက္တစ္စ
ရစ္ေခြဆန္တက္သြားတဲ့ ျမစ္ေၾကာင္းအတိုင္း
ခ်ိတ္ခ်င္္တဲ့ကိုင္းနဲ႔ခ်ိတ္
ညိွခ်င္တဲ့ ေနရာမွာညိွလို႔
ေရၾကီးသုတ္ျပာနဲ႔ အရုဏ္တက္ရမယ့္ မနက္မွွမဟုတ္ပဲ။

ပူေႏြးလာတဲ့ကမၻာၾကီးနဲ႔
သဘာ၀ပါတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရး
အိုဇုန္းလႊာ ေပါက္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း
အိမ္တစ္အိမ္မွာ အၾကီးေကာင္က ထင္းခုတ္လိုက္လို႔
မ်ိဳးတံုးသြားတဲ့သစ္ပင္
ညည ငါအိပ္လို႔မရတာကအစ
ၾကက္ေျခနီသုတ္ဘယ္လိုေကာင္းေၾကာင္းညြန္း
နာနတ္သီးကို ငါလဲေကာင္းေကာင္းမသိဘူး
မင္းကလက္တန္းေကာင္းတယ္ဆိုျပီး
ငါတို႔ ညိွခဲ့ၾကတယ္
ခ်ိတ္ခဲ့ၾကတယ္။

ကဲျပန္ၾကဦးစို႔ ဘိုညိမ္းေရ
ငါတို႔အျပန္လိုက္ပို႔မယ့္မိုးကလဲ
တာစူေနျပီ
ေျမပံုေတြေဘးအုတ္ဂူေတြနား ျဖတ္ေလွ်ာက္ခဲ့ရင္း
မ်က္ေစာင္းေတြလဲ လွမ္းထိုးခဲ့ၾကဦးစို႔
ေနာက္နွစ္ေႏြလဲ
ဒီပန္းသီးပင္ေတြေပါတဲ့
ပန္းျခံထဲမွာ ေခါင္းေလာင္းလာထိုးၾကေသးတာေပါ့ကြာ ။ ။

ေရးေပးပါဆိုလို႔ ...

တက္ဂိမ္းကစားတာေတြ ေတြ႔ေနျမင္ေနဖတ္ေနရတာ ၾကာပါျပီ၊ တစ္ခါေတာ့ tag ခံရဖူးတယ္၊ မြန္(နတ္သမီးေလး)က ဘ၀လက္တြဲေဖာ္တဲ့ အဲဒီတံုးကေတာ့ ဘ၀လက္တြဲေဖာ္နဲ႔ပတ္သတ္ျပီး ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ေရးျပလိုက္တယ္၊ အခုတစ္ခါ မီးငယ္က Blog Day အမွတ္တရဆိုျပီး tag လာတယ္၊ ဘယ္လိုေရးရမွန္းမသိလို႔ သူမ်ားေရးထားတာေတြ လိုက္ဖတ္ၾကည့္တယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့၊ ေနာက္ဆံုး ကိုေရႊေရာင္ေကာင္းကင္ ေရးထားတာေလး သေဘာက်လို႔ သ့ူလိုမ်ိဳးေလးပဲ ေရးလိုက္ပါတယ္၊ ဘေလာ့ဂ္ဂါညီမ မီးငယ္လဲ ေက်နပ္မယ္ထင္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ့္နာမည္က ဘေလာ့ဂ္နာမည္ေရာ ကြ်န္ေတာ္စာေတြကဗ်ာေတြေရးတဲ့အခါ သံုးတဲ့နာမည္ပါ၊ တင့္ထူးေရႊ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲေခၚၾကတာပဲ အခုေလာေလာဆယ္ မိခင္တိုင္းျပည္နဲ႔့ေ၀းတဲ့တစ္ေနရာမွာ ေနပါတယ္၊ အေရာင္ေတြထဲမွာအၾကိဳက္ဆံုးက အစိမ္းေရာင္ပါ၊ အ၀တ္အစားကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔လိုက္မယ္ထင္တဲ့ဟာ ၀တ္ပါတယ္၊ အစားအေသာက္ ေခ်းမမ်ားတတ္ပါဘူး မုန္႔ဟင္းခါး လၻက္သုပ္ေတာ့ အရမ္းၾကိဳက္တယ္၊ ၀ါသနာကေတာ့ ကဗ်ာေရးတာတို႔စာဖတ္တာတို႔ေပါ့ ၊ၾကိဳက္တဲ့စာေရးဆရာေတြလဲ အမ်ားၾကီးပါ၊ အၾကိဳက္ဆံုးစာအုပ္ေတြလဲ မ်ားပါတယ္၊ သီးခ်င္းဆိုလဲေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားၾကိဳက္ပါတယ္၊ အလိုခ်င္ဆံုးလက္ေဆာင္တစ္ခုကေတာ့ အခုအခ်ိန္မွာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ဆီက စကားတစ္ခြန္းပါ၊ လူတိုင္းကေတာ့မိမိကိုယ္ကို အခ်စ္ဆံုးလို႔ထင္ပါတယ္၊ ေမေမနဲေဖေဖကို အေလးစားရဆံုးပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခ်င္ပါတယ္၊ ရင္အခုန္ဆံုးအခ်ိန္ကေတာ့ ရင္ခုန္ျပီလို႔သိလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္ပါ၊ လိုခ်င္တာတစ္ခုခုကိုရလိုက္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္ခ်င္တာတစ္ခုကိုျဖစ္ခြင့္ရျပီဆိုရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေပ်ာ္ပါတယ္ အမွတ္တရေန႔ေတြလဲအမ်ားၾကီးပဲ၊ အခ်စ္ကိုေတာ့ အခ်စ္လို႔ပဲထင္ပါတယ္၊ အလြမ္းဆိုတာကေတာ့ ေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့နဲ႔သတိရလိုက္ျခင္း တစ္မ်ိဳးလားမသိပါဘူး၊ သံေယာဇဥ္ဆိုတာကေတာ့ မျမင္ရတဲ့ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းလို႔ ေျပာၾကတာပဲ၊ ဘ၀ဆိုတာကေတာ့ သံသရာကေနမလြတ္ေျမာက္မျခင္း ေမြးဖြားျခင္းနဲ႔ေသဆံုးျခင္းၾကားက ကာလလို႔ထင္ပါတယ္၊ သူငယ္ခ်င္းကိုလဲ သူငယ္ခ်င္းလို႔ပဲထင္ပါတယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ အမ်ားၾကီးပဲ ခ်စ္သူကေတာ့တစ္ေယာက္ထဲပါ၊ လက္စြဲေဆာင္ပုဒ္ရာယ္လို႔ေတာ့ မရွိပါဘူး၊ လဲရင္ျပန္ထ အဲဒီစကားေလးကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္တယ္၊ အေျပာခ်င္ဆံုးစကားတစ္ခြန္းကေတာ့ ဒီစာေလးကို ဖတ္ေပးသြားတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ :)

အားလံုးအဆင္ေျပပါေစခင္ဗ်ာ :) :) :)

ပ်ံသန္းျခင္း

ဟိုးအေ၀း ဘုရားေက်ာင္းဆီက
ဆုေတာင္းသံ သဲ့သဲ့ၾကားတယ္
နွင္းေတြက်တဲ့ ရက္စြဲကစလို႔
ငါ့အတြက္ မိုးခိုစရာ မလိုအပ္ေတာ့ဘူး
လွ်ပ္စီးတစ္ခ်က္
မိုးျခိမ္းသံ သက္သက္
အဲဒီတန္ဆာပလာေတြနဲ႔
မုတ္သံုရဲ့ တဖက္မွာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရွည္ရွည္တပ္ျပီး
အိပ္မက္ေဟာင္းေတြကိုဆယ္ယူဖို႔
လိုအပ္သေလာက္ အေႏြးဓါတ္ ထည့္ခဲ့ပါ
ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ဆုေတာင္းသံၾကား
ရာသီစက္၀ိုင္းတစ္ပတ္
ငါ့အသက္နဲ႔ ထပ္ျပီး
ေကာင္းကင္၏ အစြန္အဖ်ားဆီ ။ ။

၁၆.၀၉.၂၀၀၇




PS >> မဖတ္ရေသးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက အသစ္လိုပဲ ဘေဘာထားျပီး ဖတ္ေပးပါဦး ။

၁ နွစ္ျပည့္အမွတ္တရ

ကြ်န္ေတာ့ရဲ့ ကဗ်ာဘေလာ့ဂ္ ေလးကို လာေရာက္လည္ပတ္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ညီအစ္ကိုေမာင္နွမမ်ားအားလံုး မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ ၊ဒီေန႕ကြ်န္ေတာ္ ေဟာဒီဘေလာ့ဂ္ ေလးနဲ႔ ကဗ်ာေရးခဲ့တာ ၁ နွစ္ျပည့္တဲ့ေန႔ပါ၊ ဒီအတြက္ အမွတ္တရ အေနနဲ႔ ယခုပို႔စ္ေလးကို ေရးလိုက္ပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ စာမေရးတတ္ပါဘူး ခင္ဗ်ာ၊ စာမေရးတတ္ဘူးဆိုတာထက္ စာဖတ္သူကို ဆြဲေဆာင္မႈရွိေလာက္ေအာင္ ေရးမျပတတ္ပါဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္၀ါသနာပါတဲ့ ေပမမီ ေဒါက္မမီ ကဗ်ာေလးေတြကိုပဲ တစ္ေယာက္ထဲ ရူးသြပ္စြာ ေရးဖြဲ႔ရင္းနဲ႔ ေဟာ့ဒီဘေလာ့ဂ္ေလးကို အသက္သြင္းခဲ့ပါတယ္၊ ပထမဆံုး စီေဘာက္မွာ လာႏႈတ္ဆက္ခဲ့တာက ကိုၾကီးစိုးထက္ပါ ၊အဦးဆံုးကြန္႔မန္႕ေပးခဲ့တာက ကြ်န္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း ကိုမွ်ားျပာ ပါ(ကြ်န္ေတာ္ရဲ့ ညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္အဲဒီကြန္မန႔္ေလး ပ်က္သြားခဲ့ရတယ္) ၊ ဒီဘေလာ့ဂ္ေလးရဲ့ ပထမဆံုးတန္းပလိပ္ကို ျပင္ဆင္ေပးခဲ့သူကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ေနာင္ေတာ္ၾကီး ကိုဖိုးဇင္ပါ၊ မွတ္မွတ္ရရ ကြ်န္ေတာ္ ပထမဆံုးဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ျမန္မာဘေလာဂ့္ ကေတာ့ ကိုစိုးေဇယ် ရဲ့ဘေလာ့ဂ္ ျဖစ္ပါတယ္၊ အင္တာနက္ နည္းပညာေတြ တဟုန္တိုး တိုးတက္ေနတဲ့ ေခတ္ၾကီးမွာ ဘေလာ့စာမ်က္နွာေတြ တိုးပြားလာတာဟာျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္အတြက္ အလြန္အင္တမန္မွ ေလ့လာဆည္းပူးစရာမ်ားတဲ့ စာၾကည့္တိုက္တစ္ခုအျဖစ္ အလားသ႑ာန္တူေနပါတယ္၊ မိမိသိလုိတဲ့ ဗဟုသုတ အေၾကာင္းအရာ အျပင္ မိမိ၀ါသနာပါတဲ့ ကဗ်ာဖတ္ျခင္း၊ ကဗ်ာေရးျခင္းကိုလဲ တစ္ျပိဳင္နက္ လုပ္ေဆာင္နိုင္တဲ့ အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ဒီပတ္၀န္းက်င္ေလးမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနပါတယ္။

အေျခအေန အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ဘေလာ့ေလးကို ပိတ္ထားခဲ့ဖူးပါတယ္ တစ္ခါတစ္ေလ ဘေလာ့ ဆက္မေရးခ်င္ေတာ့ ေလာက္ေအာင္ကိုလဲ ခံစားဖူးပါတယ္၊ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေျပာေနၾကအတိုင္းပဲ ဗလာစာရြက္ေပၚမွာ မွင္ကုန္ခံျပီး ေရးတာထက္ စာရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကဗ်ာေတြ အေရာင္ပိုထြက္လာတာအမွန္ပါပဲ၊ ေဟာဒီဘေလာ့ဂ္ စာမ်က္နွာေလးတစ္ခုေၾကာင့္ပဲ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းမ်ားလဲ တိုးပြားခဲ့ပါတယ္ သံေယာဇဥ္ဆိုတဲ့ ျဖတ္ရခက္တဲ့ ၾကိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္းအေပၚမွာ ကြ်န္ေတာ္ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး ပံုက်ခဲ့ပါတယ္၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ လတ္တေလာဆႏၵရဲ့ ေက်းကြ်န္အျဖစ္မွ ကြ်န္ေတာ္ရုန္းထြက္နိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ဘယ္ေတာ့မွန္းမသိေပမယ့္ တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ဒီဘေလာ့ဂ္ေလးနဲ႔ ေသခ်ာေပါက္ခြဲသြားရမွာပါ ၊သူန႔ဲအတူရွိေနနိုင္ေသးသေရြ႕ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ ကဗ်ာမ်ားကို ၾကိဳးစားျပီးေရးဖြဲ႕ေနဦးမွာပါ၊ အျမဲလာအားေပးတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုး ကြန္႔မန္ေတြ အျမဲလာေရးေပးတတ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အစ္မေတြေရာ လာေရာက္လည္ပတ္သြားၾကတဲ့ ညီအစ္ကိုေမာင္နွမ ဘေလာ့ဂါမိတ္ေဆြမ်ားအားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ အားလံုးပဲ စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း ကိုယ္၏က်န္းမာျခင္းနဲ႔ ျပည့္စံုပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ ..။

ေလွ်ာက္ျပီးသားလမ္းေတြပဲ

မွတ္မိလြယ္ဖို႔ မွင္ေတြကို အေရာင္ခြဲမွတ္သလို
နင့္မ်က္နွာေပၚက အေရာင္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲ
နင့္ရဲ့ စိတ္ေတြမွာ အလင္းေရာင္ေတြ
ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတတ္တယ္ ။

နင့္နဲ႔ပါတ္သတ္လာရင္ ငါကအတၱသိပ္ၾကီးတာ
“နင့္အတြက္မဟုတ္ရင္ ဘယ္သူ႕အတြက္မွ မျဖစ္ေစရဘူး”
ဒီလို ရွိစုမဲ့စု မာနနဲ႔
လက္ခေမာင္းထထခတ္တယ္ ။

“သ၀န္တိုတယ္ဆိုတာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
ခြဲခြာရျခင္းရဲ့အစ” တဲ့
နင္ပဲ အေျပာေကာင္းခဲ့တာလား
အေကာင္းပဲေျပာခဲ့တာလား ။

စိုးရိမ္စိတ္က ေရဆူမွတ္ေက်ာ္ေနျပီ
မေတာ္တေရာ္ေတြနဲ႔ ေတြ႔မွျဖင့္
အရြယ္မေရာက္ ေသးတဲ့ ကေလးလဲ မဟုတ္ပဲ
နားလည္ျခင္းေတြမွာ အဆိပ္ျပင္းျပင္းခပ္မိတယ္ ။

အခ်စ္ဟာ အစိုဓါတ္ျပယ္္သလို အေငြ႕ပ်ံလြယ္ ရမွာလား
မွတ္မိလြယ္တဲ့စြမ္းအားဆိုတာ
သံေယာဇဥ္နဲ႔ စိတ္၀င္စားမႈအတိမ္အနက္အေပၚလိုက္ျပီး
စြဲထင္တတ္တယ္ ။

စိတ္ထဲထင္ေနတဲ့အတိုင္းသာ သံသယေတြျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္
ငါက အျမဲေခ်ာက္ကမ္းပါးထိပ္မွာ ရပ္ေနရသူလိုပဲ ။ ။

PS> မွတ္မိလြယ္တဲ့စြမ္းအားဆိုတာ

သံေယာဇဥ္နဲ႔ စိတ္၀င္စားမႈအတိမ္အနက္အေပၚလိုက္ျပီး
စြဲထင္တတ္တယ္္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ့custom message...မွာတင္ထားတာကိုေတြ႕လို႔ ဒီကဗ်ာေလးေရးျဖစ္သြားတယ္...

ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာေတာ့ဘူး

ေမွ်ာခ်လိုက္ရေတာ့မယ့္ေလွငယ္ေလးထဲမွာ
စြန္႔လြတ္မႈေတြ
ရရွိခဲ့တယ္
ေရထဲကအဲဒီလိုအရိပ္ထဲမွာ
ေပ်ာက္ဆံုးသြားေတာ့မယ့္အတိတ္နဲ႔
ေရအဆံုးကုန္းတစ္၀က္ပဲ
ေမ့လို႔မရစေကာင္းတဲ့အရာေတြက
ေမ့ဖို႕ေကာင္းခဲ့တယ္
ပိုးစုန္းၾကဴးတစ္ေကာင္ေလာက္
အလင္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ကို
တစ္မနက္စာထည္လဲတြဲရင္း
အျဖစ္နဲ႔အပ်က္ဟာ
အျဖစ္အပ်က္အတိုင္း
ျဖစ္ပ်က္သြားခဲ့ၾကျပီ
ဘယ္ေတာ့မွ
အဲဒီအေၾကာင္း မေျပာေတာ့ဘူး ။ ။

အစီးမ်ားတဲ့ ေရ

နုတ္မရတဲ့ စကားတစ္ခြန္းနဲ႔

ယာဥ္ေၾကာမွားခဲ့တဲ့ သံေယာဇဥ္

အခ်စ္မွာ ပေရာပရီ ေနခဲ့ၾကတယ္ ။

ေဘးက်ပ္နံက်ပ္

အိုင္ထြန္းေနတဲ့ စိုးရိမ္စိတ္ကို

ခပ္ထုတ္ၾကည့္

ဘယ္ေလာက္နဲ႔ ဘယ္ေလာက္ၾကား

အကြာအေ၀းမွာ

အခ်စ္ဟာ လမ္းျပမပါပဲ

ေရာက္ေအာင္လာနိုင္ခဲ့ ။

အဆင္မေျပမႈအားလံုးကို

ေတာင္းအလြတ္တစ္လံုးထဲစုထည့္

ခပ္ေ၀းေ၀းသာလႊင့္ပစ္လိုက္ေတာ့

ႏြယ္ပင္လို တြယ္တက္လာတဲ့ သံေယာဇဥ္မွာ

ကြ်န္ေတာ့္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး

တုတ္တုတ္မွမလႈပ္ ။ ။

ဘ၀ထဲကို ခုန္ခ်သြားတဲ့ ငါ့အစ္ကို

ဆယ္လို႔ခပ္လို႔ရျပီးသမွ် မင္းဘ၀ထဲမွာ
လူသားတစ္ဦး တိုးလာျပီဆိုတဲ့အသိ
ပါးစပ္တစ္ေပါက္တိုးလာရင္
ပါးစပ္တစ္ေပါက္ အေလွ်ာက္
အရင္လို မင္း ေလလြင့္ေနလို႔ မရေတာ့ဘူးအစ္ကို။

ဒီလိုေခတ္ၾကီးထဲ မွာ အိမ္ေထာင္မႈတစ္ခု
လြယ္လြယ္ျပဳလို႔ မရတာေတာ့ မင္း ေကာင္းေကာင္းသိတယ္
မင္းအရင္ လြယ္လြယ္ရ လြယ္လြယ္သံုးခဲ့တံုးကေတာ့
အေမက မင္းကိုအခ်စ္ဆံုးေလ
အခုေတာ့ မင္းမလဲ ငဲ့ၾကည့္စရာရွိလာျပီဆိုေတာ့
မင္းအိမ္ေထာင္အတြက္ မင္းအရင္သံုးေပါ့။

ငါတို႔ညီအစ္ကိုထမင္းတစ္ပန္းကန္ထဲ အတူစားခဲ့တာ
အက်ီ ၤ ေဘာင္းဘီ ဆင္တူ၀တ္ခဲ့တာ
နာမည္ဆင္တူ မွည့္ခဲ့တာကအစ အတူတူေပမယ့္
ေလွ်ာက္ခဲ့ရတဲ့လမ္းေတြ မတူခဲ့ျပန္ဘူး အစ္ကို။

အ၀တ္အစားဆိုလဲ ငါ့အက်ပဲ၀တ္
မင္းအတြက္ကေတာ့
အက်ီ ၤအျဖဴတစ္ထည္ရွိရင္ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အထိ
ပညာတစ္ပိုင္းတစ္စနဲ႔ မိသားစုအေရးေတြးရ
မင္းဘ၀ ဘယ္ေလာက္ ပူေလာင္ခဲ့ရတယ္ဆိုတာ
ငါတို႔မိသားစုဇတ္လမ္းမွာ အေနွးျပကြက္လို
တစ္ကြက္ခ်င္းစီ ငါေငးယူခဲ့ရတဲ့ သူရဲေကာင္းပါ အစ္ကို။

အစ္ကိုၾကီးေတာ့ အဖအရာ
အေဖ မရွိပဲ ၾကီးျပင္းခဲ့ရတဲ့ငါတို႔ ညီအစ္ကိုဘ၀မွာ
မင္းဟာ ငါ့အတြက္ေတာ့ တကယ့္အဖ အရာပါပဲ အစ္ကို
ငါကဗ်ာေတြ ကိုခ်စ္တတ္သလို
မင္းလဲ ကဗ်ာေတြကို ျမတ္နိုးတယ္
ငါ့ကဗ်ာစာအုပ္ထဲက ကဗ်ာေတြ
မဂၢဇင္းပို႔မယ္ တကဲကဲလုပ္ေနတဲ့ အထိ
မင္းလဲ ငါ့အတြက္ ကဗ်ာနဲ႔ပါတ္သက္လာရင္
ေလာဘသိပ္ၾကီးတတ္တယ္ဆိုတာ ငါသိတာေပါ့ အစ္ကို။

မင္းဘ၀က မဆန္းခဲ့ေပမယ့္
မင္းေျပာတဲ့ စကားေတြက ငါ့အတြက္
အဆန္းတၾကယ္နုိင္လွတယ္အစ္ကို
"မင္းလဲမင္းဘ၀ မင္းတည္ေဆာက္
ငါလဲ ငါ့ဘ၀ ငါတည္ေဆာက္မယ္
မင္းလိမၼာရင္ မင္းအတြက္
ငါမလိမၼာတာ ငါ့အျပစ္
ဘာမွ ငါ့အတြက္ စိတ္မေကာင္းမျဖစ္နဲ႔
မင္းအဆင္ေျပေနရင္ အေမကိုေထာက္ပံ့
အဆင္မေျပရင္ ငါ့ကိုအကူအညီေတာင္း'' တဲ့ ။

ငါ့အတြက္ အိပ္မက္ေတြ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ရွိခဲ့သေလာက္
မင္းအိပ္မက္ေတြ အညိွဳးႏြမ္းခံျပီး ပခံုးနဲ႔ ထမ္းတင္ေပးခဲ့တာ
ဦးစားေပး အနစ္နာခံျပီး ငါ့အတြက္
ကံၾကမၼာေကာင္းေတြဖန္တီးေပးခဲ့တာေတြ
ငါတို႔ ညီအစ္ကိုၾကားမွာ ငါ့အတြက္ အျမဲ အလြတ္ရေနမွာပါ အစ္ကို ။ ။

စေနေန႔မွ ဆံုျဖစ္တယ္

ထုတ္လွမ္းထားမိတဲ့ သံသယေတြ
ရုတ္သိမ္းလိုက္တဲ့အခါ
ေညာင္းညာေနတာေတြ
အားလံုးေပ်ာက္သြားသလို
အေတြးက
ဆိပ္ကမ္းကို နွစ္ခါျပန္မကပ္
အိမ္ေရွ႔ေပါက္က တက္လာျပီး
ေနာက္ေဖးေပါက္က ျပန္ဆင္းသြားသလို
ဒီမွာတင္ ကိစၥျပီးတယ္
ခံစားခ်က္ တူညီသေလာက္
ရင္ခုန္သံျခင္း ေပါင္းကူးၾကည့္ေတာ့
ဒီေလာက္ေတာင္္ပဲလားတဲ့
ကြ်န္ေတာ္က
ဒီထက္ေတာင္ပိုေသး ။ ။

သံတူေၾကာင္းကြဲ

ခ်ိဳင့္၀ွမ္းထဲက ငါ့အေတြးတိုင္းကို
နင့္အရိပ္ေတြနဲ႔ပဲ အုပ္မိုးထားခဲ့
ေသြးထြက္သံယိုမ်ားမယ္မွန္းသိတဲ့ ကစားမႈမ်ိဳးကို
ဘယ္လိုအေတြးနဲ႔ လက္တည့္စမ္းလိုက္သလဲ
ညဟာ တျဖည္းျဖည္း
အလင္းေရာင္နဲ႔ေ၀းေ၀းလာခဲ့
လာလမ္းေတြ ေျဖာင့္ခဲ့တယ္ ။

ဒီတစ္ခါ မွန္လိုက္တဲ့ ခဲက
ကန္ေရျပင္တစ္ခုလံုး ၀ဲဂယက္ထသြားတယ္
ဒါဟာ ငါ့ပေယာဂ သက္သက္မဟုတ္တာကိုေတာ့
နင့္လိပ္ျပာသန္႔ေပးပါ
ေနာက္ဆံုးၾကယ္သီးတစ္လံုးျဖဳတ္အျပီးမွာ
ငါ့ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး
ေအးစက္မာေက်ာေနခဲ့ျပီလား ။

အက္ရာအက္ေၾကာင္း မထင္မိေစဖို႔
နင့္လက္နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္
ငါဖတ္ဖို႔ ေနာက္တစ္မ်က္နွာ လွန္လိုက္ပါေတာ့
အပ်က္ပ်က္နဲ႔ ဒီလိုနွာေခါင္းေသြးထြက္မယ့္အေရး
ဘယ္သူက ဘယ္သူကို ခ်ိန္ရြယ္မိမွာလဲ ။

ဒီမွာ နင္လဲက်ခဲ့တံုးက ဘယ္သူအရင္ဆံုးထူမခဲ့သလဲ
အခ်စ္ကိုေလွ်ာ္ေၾကးတစ္ခုလို
လိုလိုလားလားေပးဆပ္ခဲ့တဲ့ငါ့အတြက္
ဘယ္လို ေဘးထြက္ေတြနဲ႔ စေတးပစ္လိုက္ရမလဲ ။

ျဖစ္နိုင္ရင္
ဒီဘ၀မွာတင္ နင့္အေပၚတင္ေနတဲ့
ငါ့ရဲ့အခ်စ္ေတြ အေၾကေပးလိုက္ပါရေစေတာ့ ။ ။

သီးျခားကမၻာ

မီးညြန္႔တစ္အားေကာင္းေနေတာ့
တစ္ပံုးလဲ မရ နွစ္ပံုးလဲ မရ
ျဖစ္ပံုမ်ား
မီးမ်ားမီးနိုင္ပဲ …
တစ္ေန႕တစ္ေန႕
၀ွက္စာေတြ ထိုင္ေဖာ္ရတာကပ်င္းရိဖြယ္
စာမတတ္ေတာ့လဲ
မ်က္စိသူငယ္ နားသူငယ္ ။ ။

ပြဲျပီးမီးေသ

ကြ်န္ေတာ့္အေၾကာင္းဆိုရင္ေတာ့
ျပီးစလြယ္ပဲေမ့ပစ္လိုက္ပါ
ၾကံဳၾကိဳက္လို႔ ကိုယ္ခ်င္းစာမိရာက
အျမဲသတိရေနမွာလား
သခၤါရ ရထားထြက္ေတာ့မွာမို႔
ကြ်န္ေတာ့္တစ္ေနရာစာ ဘယ္သူလိုက္သြားမလဲ ???
ေရွ႕ဘူတာမွာ သံသရာလမ္းခြဲခရီးသည္ေတြ ။

ေၾကာ္ျငာအားေကာင္းတဲ့ နာရီေတြမွာ
အခ်ိန္အပိုေတြ အခမဲ့ေပးထားတယ္တဲ့
လိပ္အခြံနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ေက်ာ
တစ္ဘ၀စာ အာမခံတယ္ ဘယ္ဓါးမွ မတိုးဘူး
လိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ စြန္႔စားရွာေဖြပါ
လိပ္စာကပ္မထားဘူး
လက္ကမ္းစာေတြ မေ၀ဘူး ။

အမိႈက္ပံုထဲမွာလဲ ရွိတတ္တယ္
ေခ်ာဆီသုတ္ထားတဲ့ တိုင္ထိပ္မွာလဲ ရွိတတ္တယ္
ဆိုကၠားဆရာတစ္ေယာက္ရဲ့ ေျခသလံုးဟာမိသားစုတစ္ခုလံုး
စား၀တ္ေနေရးေတြ ၾကြက္တက္ ေနတယ္ ။

ထမင္းရည္ပူစီး နင္းမိလိုက္တဲ့ ထုပ္စီးတိုးသူလို
ဘ၀ကိုအစကျပန္ကစားရေၾကးဆိုရင္
ေရေသမွာပဲ အစုန္ေမွ်ာလိုက္ခ်င္တယ္
မီးထေတာက္တဲ့ ေရ ဆိုေသခ်ာေပါက္အစစ္
ပစ္စလက္ခတ္ ထားတတ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အေတြးက
ပုပ္အဲ့အဲ့ အန႔႔႔ံအသက္ရျပီဆိုရင္
ကြ်န္ေတာ့္စာေၾကာင္းအားလံုး မွင္နီျခစ္ခဲ့လိုက္ပါ ။ ။

ဘိုးတံေပ်ာက္ေနတဲ့ ငါ့တေယာေလး

လက္ဖက္ေျခာက္ခပ္ နွပ္ထားတဲ့
ခပ္က်က် လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္လို
ညေတြကိုေမာ့ေသာက္
အလြမ္းေတြ ပ်ိဳ႔အန္လာပံုမ်ား
လူမသိ သူမသိ

ကဗ်ာေတာင္းၾကီးထဲ
တစ္စစီေကာက္ထည့္ …
အစိပ္စိပ္အမြာမြာကြဲ ဖရဲသီး
ရင္ၾကားေစ့လိေမၼာ္သီး ။
အေလာင္းေဖ်ာက္ဖ်က္ခံလိုက္ရတဲ့
၀ိညာဥ္တစ္ခုရဲ့ ကြယ္ရာမဲ့ေတးလို
စိတ္တစ္ခုရဲ့ ၾကိမ္ႏႈန္းဟာ အတိတ္ကို တဖ်ပ္ဖ်ပ္ထခတ္
၀မ္းနည္းမႈေတြနဲ႔ ငါ့တစ္ျမိဳ႔လံုး အလံတစ္၀က္တင္လို႔
ဘိုးတံေပ်ာက္ေနတဲ့ ငါ့တေယာေလး
ကိုးကြယ္မႈမွာ ဘာသာမဲ့ခဲ့တယ္ ။

တစ္ေလွလံုးေမွာက္

တစ္ေနရာစာ ေျခခ်ခြင့္ရတဲ့ လူ႔အျဖစ္အေပၚ
ေခ်ာင္ထိုးခံထားရတဲ့ သစၥာတရားေတြက
ဖုန္အလိမ့္လိမ့္တက္လို႔
တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ေလွ်ာ့ခ်ခံေနရတဲ့
လူ႔သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္
စိတ္ခ်မ္းသာမႈဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား
အဖတ္ဆယ္မိပါသလဲ
စိတ္အူလည္တိုင္က
ထြက္လာတဲ့ ေဒါသေငြ႕ေတြေၾကာင့္
ပတ္၀န္းက်င္အေပၚ ဘယ္ေလာက္မ်ား
ေဘးထြက္ဆိုးၾကိဳး မ်ားခဲ့ပါသလဲ
ဘယ္လိုခ်ိန္ခ်ိန္ အေလးျပည့္တဲ့
သမာဓိအေပၚ
ဘယ္လိုမ်ား အေလးခိုးခ်ိန္ခဲ့ပါသလဲ
ဖဲ့ေၾကြးလိုက္ရတဲ့
ကိုယ္ခ်င္းစာတစ္ဖဲ့ေၾကာင့္
လူဘယ္နွစ္ေယာက္မ်ား ၀မ္း၀ခဲ့ပါသလဲ
အျမဲတမ္း လင္းေနတတ္တဲ့
စာနာသနားမႈေတြ
ဘယ္အခ်ိန္မွာ ကြ်မ္းသြားခဲ့ပါသလဲ
ခ်ဳပ္ရိုးေျဖျပီးခါစ
ကြ်န္ေတာ့္အေတြးေတြလဲ
ဘယ္ေတာ့မ်ား အနာက်က္လိမ့္မလဲ
ဒီလိုေထြးထုတ္လိုက္မိတယ္ဆိုတာကလဲ
ကြ်န္ေတာ္ငံုထားမိတဲ့ ေရတစ္မႈတ္မို႕ပါပဲ ။ ။

ေနာက္တစ္ခါဆို...

ေနာက္တစ္ခါ မမူးေတာ့ပါဘူး
သမီးေလးမ်က္နွာ ေျပးျမင္တယ္
သူလဲပဲ အရြယ္ေရာက္ေနျပီ
ရွက္ရွာမွာေပါ့

ေနာက္တစ္ခါ မေသာက္ေတာ့ပါဘူး
ငါ့အတြက္ အရက္တစ္လံုးဖိုးက
ညစာဟင္း တစ္ခြက္ဆိုလဲ
ငါတို႔ထမင္း၀ိုင္းေလး စိုေျပမွာပဲ

ေနာက္တစ္ခါ မရမ္းေတာ့ပါဘူး
မ်က္နွာမထားတတ္တဲ့
အိမ္သူခမ်ာ ပူပန္ေသာက
မ်က္ရည္က်ရေတာ့ စိိတ္မေကာင္းဘူး

ေနာက္တစ္ခါ အေဖာ္မရွာေတာ့ပါဘူး
အတင္းတိုက္တိုင္း ေသာက္တတ္တဲ့
အားနာမႈ႕က ငါ့လစ္မစ္ထက္ ပိုမူးေစတယ္

ေနာက္တစ္ခါ မေသာက္ေတာ့ပါဘူး
မူးလာရင္ ေသြးဆိုးတတ္တဲ့ အက်င့္ကို
ဂုဏ္သိကၡာတစ္ထပ္နဲ႔ အလဲအလွယ္ လုပ္ခဲ့ျပီးတဲ့ေနာက္ ။ ။

အငွားလူတစ္ေယာက္ ခင္ဗ်ား ကြ်န္ေတာ္

ကြ်န္ေတာ္ျခစ္လိုက္တဲ့ မီးစက
ခင္ဗ်ားအတြက္ မီးညိွဖို႔ျဖစ္လာတယ္
ဟုတ္ကဲ့ ကူးစက္တတ္တဲ့ ေရာဂါ ..
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ေမးခြန္း ခင္ဗ်ားေျဖေပးနိုင္မလား
ခင္ဗ်ားသေဘာတူမယ္ဆိုရင္
ကြ်န္ေတာ္ မီးျခစ္တိုင္းခင္ဗ်ား မီးလာတို႔နိုင္တယ္
ေဟာဒီ ေလထုထဲမွာ အမိႈက္သရိုက္မ်ားစြာ
လြင့္၀ဲေနတယ္ဆိုရင္
တစ္ခုေသာ အမိႈက္ဟာကြ်န္ေတာ္ပါ
အားလံုးေသာ အမိႈက္သရိုက္မ်ားဟာ
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔သက္ဆိုင္ပါသလား
သံုးမရတဲ့အမိႈက္အားလံုး
ကြ်န္ေတာ့္ ဦးေခါင္းထဲ လာပံုပါ
ကြ်န္ေတာ္ အမိႈက္ပံုး
အခဲဖြဲ႔စည္းျခင္း အရည္ေပ်ာ္ျခင္း အေငြ႔ပ်ံလြယ္ျခင္း
ဘာမွ ျခားထားလို႔မရတဲ့ ဆက္စပ္မႈ
အပူခ်ိန္ေတြနဲ႔ဖိအား ...
ဘ၀ဆိုတာလဲ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာပဲ
အပူအေအးမွ်တေအာင္ စပ္ခ်ိဳးမွ ။ ။

အေ၀း စကား

စိတ္ကို ဂ်က္ခ်ထားလိုက္တယ္
ဘယ္မလဲ ထြက္ေပါက္
အေရာက္ေနာက္က်ျခင္းဟာ
အသက္အရြယ္နဲ႔မဆိုင္ဘူး
တန္ဖိုးရွိတဲ့အရာေတြက
စကၠဴရႊက္ေတြ ျဖစ္ျဖစ္ေနေတာ့ …။

ၾကာၾကာခံဖို႔ ထုပ္ပိုးထားရ
အသင့္စားဖို႔အတြက္လဲ ထုပ္ပိုးထားရ
အလြယ္တကူ တူးေဖာ္ခြင့္မရတဲ့အခါ
ဘာနဲ႔ပဲထုပ္ထုပ္
ဘယ္ေတာ့မွ ပြင့္မလာေသးဘူး ။

အဲဒီသစ္ပင္ၾကီး ဘယ္ေလာက္အုိအို
သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚမွာ
ငါတို႔ ထြင္းခဲ့ဖူးတဲ့
အသဲပံု ေလးကေတာ့
သူ႔ဘ၀အတြက္ေသရာပါပဲ ။

၂ နာရီခြဲပဲေစာေစာ
၃ နာရီခြဲပဲ ေနာက္က်က်
နင့္နာရီနဲ႔ ငါ့နာရီ
တစ္ထပ္တည္းက်တဲ့အခ်ိန္ဟာ
ငါတို႔အတြက္ ဆံုမွတ္ေပါ့ ။ ။

နကၡတ္အလြဲမ်ားအေၾကာင္း

အျမဲ ပစ္မွတ္လြဲေခ်ာ္တတ္တဲ့ကြ်န္ေတာ္
တစ္ခါတစ္ခါ ကိုယ့္စိတ္ကို ဖမ္းဆြဲထားရတာကိုက
ကစားပြဲ တစ္ခုလို
သတိရလိုက္တယ္
ဒါဟာ ေသြးေလေျခာက္ျခားတာ
''ေကာင္ေလး ေကာင္ေလး''
ခဏ ခဏ မေခၚပါနဲ႔
ကြ်န္ေတာ္သံသရာေတြကို ဆြဲဆန္႔ေနလို႔
''အိပ္မရရင္လဲ ထထိုင္ေနလိုက္''
လမ္းထိပ္ကင္းတဲက သံေခ်ာင္းေခါက္သံ
သံုးခ်က္လား ေလးခ်က္လားအတိအက်မသိ
စိတ္တစ္ခုလံုးမွာလဲ အၾကားအလပ္မရွိ ။

လေရာင္ကို ခ်ဥ္ျခင္းတပ္လို႔မရတဲ့ဘဝမွာ
ညဟာ ညမပီသဘူး
တစ္ေသာင္းနဲ႔ေျခာက္ေထာင္ပံု တစ္ပံု
တစ္စခ်င္း ရွင္းထုတ္ပစ္တာေတာင္
မက္ေစာက္တယ္
အခုအခ်ိန္ထိကို ဘယ္လိုအရသာနဲ႔မွ
ခံတြင္းမေတြ႔ေသးတာ
ခံတြင္းပ်က္တာၾကာလွေပါ့ ။

ၾကည္လင္သန္႔ရွင္းတဲ့ေရေအးေအးေလးတစ္ခြက္ေလာက္
အဲဒီအရသာကို ကြ်န္ေတာ္တက္မက္ေနလို႔
လူတစ္ေယာက္ကို ခ်ည္ေႏွာင္လိုက္ဖို႔
ၾကိဳးမလိုဘူး
စကားေလး တစ္ခြန္း
လႈပ္ေလ ျမႈပ္ေလ
အသက္ကယ္ေဆးဆိုလို႔
ပယ္နယ္တီေတာင္ မကန္လိုက္ရဘူး
ဒီတစ္ခါလဲ ရႈံးတယ္ ။ ။

ေရာက္ရာအရပ္ကလွည့္ျပန္ခဲ့ပါ

(က)
က်င္စက္နဲ႔ တို႔ခံလိုက္ရသလို
တစ္ခါတစ္ခါ ၀င္လာတဲ့အသိ
နာက်ဥ္လြန္းလို႔ပါ
စံပယ္ေလးလိို နင္ေၾကြမွာစိုးလုိ႔
ငါ့မွာ ေလေတြကို
တိုးတိုးေလးပဲ တိုက္ခတ္ေစခဲ့တာ
နွင္းေငြ႔ျဖဴျဖဴတို႔ ပန္ဆင္ထားတဲ့ေဆာင္းမွာ
ရင္ေငြ႔တို႔နဲ႔ ေႏြးေနခဲ့တံုးက
ေျပာမ၀တဲ့ စကားေတြ ရင္ထဲမွာ ရွိတယ္ ။

(ခ)
ကုန္းရုန္းထတတ္တဲ့ အလြမ္းကေတာ့
ကြ်န္ေတာ္ ေသာင္ျပင္ကို အျမဲလာပုတ္ခတ္တဲ့လိႈင္း
ေက်ာခိုင္းသြားေတာ့မယ္လို႔
ၾကိဳသိတဲ့အခါ ကြ်န္ေတာ္ ဘာအတြက္
ေဟာ့ဒီ မ်က္လံုးေတြကို ခံုမင္ေနဦးမွာလဲ
အေတာင္စံုျပီဆိုေတာ့
ဟိုးအေ၀းကို ျပန္ထြက္သြားျပန္ျပီ
ကြ်န္ေတာ္မွာသာ
ေဟာ့ဒီ အသိုက္ေလးထဲ
သစၥာတရားေတြ အျပည့္နဲ႔ ေနရစ္ခဲ့ပါတယ္ ။

(ဂ)
ေခါင္းေလာင္းသံ တိုးတိတ္ညင္သာစြာ
တီးခတ္လိုက္တဲ့ စာသင္ခန္းမွာ
သူ႔ဆည္းလည္းသံက ကြ်န္ေတာ့္ စာအံသံထက္
အဆေပါင္းမ်ားစြာ ဖံုးလြမ္းတတ္တဲ့ သက္မဲ့ အသံလိႈင္း
စူပုပ္ထားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုသာမက
ရွားရွားပါးပါး ပြင့္တတ္တဲ့ သူ႔အျပံဳးက
ေဟမာန္ညေပါင္းမ်ားစြာအတြက္
ကြ်န္ေတာ့္ အိပ္မက္ေတြရဲ့ တန္ဆာပလာေတြအျဖစ္လဲ
အသြင္ေျပာင္းရ့ဲ ။

(ဃ)
ရင္ခုန္သံကို အစပ်ိဳးဖို႔
နတ္ဆိုးတို႔ စုေ၀းပံုက
ကြ်န္ေတာ့္ ရင္ခြင္တစ္စံုုကို
ရက္ရက္စက္စက္ ေရြးခ်ယ္ရက္ၾကတယ္
ညေနခင္းတစ္ရက္မွာ သူ႔ဆံႏြယ္ေတြ ေလမွာလြင့္ၾကတာဟာ
ကြ်န္ေတာ့္တစ္သက္စာ က်ိန္စာေတြ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔
ကံၾကမၼာကိုက ဇာတာေတြ ဖြဲ႔ခဲ့ပါသလား
ကြ်န္ေတာ့္နွလံုးသား တစ္ခုလံုး
အေပါက္အျပဲေတြ အရမ္းမ်ားခဲ့ပါတယ္ ။

(င)
အရြက္္မရွိေလတဲ့ အခိုင္းဖ်ား
ဘယ္လို ငွက္မွ နားမရ သလို
ရွားရွား ပါးပါး ပြင့္ခဲ့ရွာတယ္
အဲဒီ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံု
အဲဒီ မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္း
ေမးေစ့ အထက္က မွည့္ငယ္ကအစ
ရင္ထဲ အမွတ္ရ စရာ
အခါခါ ထုတ္ဖတ္ျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လို
အေတြး ေတြ လတ္ဆတ္ေနတံုးပဲ ။

(စ)
ခ်ယ္ရီေတာမွာ ထူထူထပ္ထပ္ ေပါက္ခဲ့တဲ့
သတိရျခင္းေတြက
ေန႔ေန႔ညည ကာလ သတ္မွတ္ခ်က္မထားဘူး
ေခါင္းအံုးေအာက္ ဖိအိပ္ခဲ့ရတဲ့
ပထမဆံုး ေစတမန္ စာအိပ္အႏြမ္းေလးက
ေလးဘက္ေလးတန္ အခန္းထဲမွာ
အထီးက်န္ျခင္းကို ပိုးေမြးသလို
ဆူပြတ္ အိုင္ထြန္းတဲ့ စိတ္
တစ္ခါးတစ္ခ်ပ္ပါပဲ
က်ကြဲသြားတဲ့ အသံတစ္ခ်ိဳ႕တစ္၀က္
“ေကာင္စုတ္”တဲ့
ဘယ္ေတာ့မွ ျပတ္ေတာက္မသြားမယ့့္ အသံလိႈင္း ။

(ဆ)
ခပ္ထူထူ သနပ္ခါးပါးကြက္ၾကားနဲ႔
ုျမန္မာဆန္ဆန္လွတယ္လို႔
မၾကာခဏကြ်န္ေတာ္ ေျပာဖူးခဲ့တဲ့ ပါးျပင္ေပၚ
အနမ္းပြင့္ေတြ လြင့္ဖူးတာဆိုလို႔
တိတ္တခိုး နဲ႔စိတ္ကူးယဥ္မႈ႔ခပ္ပါးပါးပါပဲ
ဒါထက္ပိုျပီး ရိုးသားမႈ႔ကို တန္ဖိုးထားပါတယ္
လက္ႏွစ္ဖက္ျပည့္ဖို႔ အထိေတာ့
ကြ်န္ေတာ့္ ေလာဘေတြကို အဆံုးသတ္နိုင္ပါတယ္
ျဖစ္နိုင္ရင္ေရာက္ရာ အရပ္က လွည့္ျပန္ခဲ့ပါ 

ငါ့ အိပ္မက္ေတြ တစ္ေလွလံုး
နင့္အနမ္းေတြနဲ႔ ဖူးပြင့္ေနလို႔ ။

(ဇ)
ဒီအခ်ိန္ဆိုကမ္းေျခမွာ ခရုေလးေတြေကာက္ေနမလား
လတ္ဆတ္တဲ့ ေလကိုရွဴလို႔
ကမ္းေျခတစ္ေလွ်ာက္ ဆိုင္ကယ္စီးေနဦးမလား
နင့္အေျပာကေတာ့ ဆိုင္ကယ္ေမွာက္တိုင္း
ငါ့ကို သတိရလိုက္တယ္ဆိုလားပဲ
သတိရေနပါလို႔ အခါခါ ေျပာေနမယ့္အစား
သတိတရ ရွိေနေပးပါလို႔ေတာ့
တစ္ခါေလာက္ေျပာလိုက္ခ်င္ပါေသးတယ္
သူ႔လက္ခံု နုနုေပၚက သဲမႈန္ေလးေတြကအစ
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အႏၱရာယ္ ဆိုးေတြ
ျဖစ္ေနေစလို႔ပါ ။
(စ် )
ငါ့အသံေတြ မၾကားနိုင္ေလာက္တဲ့အထိ
ထြက္ေျပးသြားခဲ့တာလား
မၾကားခ်င္ေတာ့တာလား
နင္မရွိတဲ့ ငါ့အခန္း
ေလ၀င္ေလထြက္ ခက္ေနတယ္
နင္ေရေလာင္းေနက် သစ္ပင္ေလးလဲ
ညိွဳးႏြယ္း ေနေရာ့မယ္
အျပံဳးေတြ တစ္ကိုယ္လံုး ဖံုးထားတဲ့
နင့္ဓါတ္ပံုေလးကိုေတာ့
ငါေန႔တိုင္း ဖုန္သုတ္ျဖစ္ပါတယ္ ။

(ည)
မ်ိဳသိပ္ထားရတဲ့စိတ္ဟာ
ပင္ပန္းၾကီးပါတယ္
နင့္အစား ပင္ပန္းမႈ႔ အားလံုး
တစ္နင့္တစ္ပိုး ငါထမ္းပိုးထားခ်င္တယ္
အခါခါ ရွာဖတ္မိတဲ့ နင့္မ်က္နွာေပၚက
အေရးအေၾကာင္းေတြေလာက္
ငါ့သ႑ာန္ေတြ မပီျပင္ ၀ိုးတ၀ါး
ေပ်ာက္ကြယ္မသြားခင္အခ်ိန္ထိ
ျဖစ္နိုင္ရင္ …
ေရာက္ရာအရပ္က လွည့္ျပန္ခဲ့ပါ ။ ။

ေ၀ဒနာ (၂)

ငါ့ေခါင္းထဲက အမွတ္သညာကို
နံရံနဲ႔တိုက္ထုတ္တိုင္းလဲ
ထြက္က်မလာေတာ့ဘူး

နွလံုးသားမွာ ေသြးခဲေနတဲ့
ဒီနာမည္ကို
ဘာလို႔ ျခစ္ထုတ္ျပစ္ရမွာလဲ

အဲဒီအိပ္မက္ဟာ
ညေမြးပန္းေၾကာင့္ဆိုရင္
အိပ္စက္ျခင္းကို အျပစ္တင္မယ္ ။ ။