လူတိုင္းကေတာ့ ကိုယ့္ဘ၀မွာ ဇတ္လိုက္ၾကီးပဲ
ဇန္နဝါရီ ၂၅၊ ၂၀၁၁။
ဂ်လုန္းက သံေယာဇဥ္ကင္းတယ္ ဂ်လုန္းမွာ အပူအပင္မရွိဘူး ဂ်လုန္းဟာ ဘ၀ကို ေစာက္နက္နက္ထိေရာက္ေအာင္ တူးခဲ့ဖူးတဲ့တြင္းတူးသမား ဂ်လုန္းဟာ ဂုန္နီအိတ္ထက္ေႏြးတဲ့ ေစာင္မ်ိဳးနဲ႔ ေဆာင္းတြင္းတစ္တြင္းကိုျဖတ္သန္းခ်င္သူ ဂ်လုန္းဟာ အုန္းသီးထဲကေရကို ဘယ္သူထည့္သြားလဲဆိုတာသိခ်င္တဲ့သူ [...]
အရင္ဘ၀ကလက္က်န္ ဒီဘ၀အတြက္ ခ်စ္တတ္တဲ့နွလံုးသားတစ္ခုနဲ႔ သူ႔ရဲ့ပုံတူတစ္ခု ထည့္ေပးလိုက္တယ္ သ႔ူကို ရွာေတြ႔တဲ့အခါ ဓါတ္ပံုထဲကလူဟာ သူမဟုတ္ပါဘူးဆိုတဲ့အေၾကာင္း [...]
တစ္ေန႔တစ္ခါျပန္အသစ္လုပ္ရတဲ့မ်က္နွာနဲ႔ ေရဆံုးေရဖ်ား ေမးေလးေထာက္ေထာက္ ၾကည့္ရတာ အေမာ ဘယ္မွာမ်ားလင္းလက္ေနတာပါလိမ့္ ကိုယ့္ၾကယ္ ေလးလံၾကီးမားတဲ့အရာမ်ားရဲ့ ၀န္နဲ႔ မၾကာခဏ အပိခံထားရတဲ့ ကိုယ့္စိတ္ ေႏွးေကြးေလးလံလြန္းလွရဲ့ [...]
ျမစ္ကမ္းနေဘးမွာ ေန၀င္ခ်ိန္ကိုထိုင္ၾကည့္ရတဲ့အရသာ အေတြးဟာ တိပ္ေခြတစ္ေခြလို ေက်ာ္ခ်င္တဲ့ေနရာကိုေက်ာ္ ရစ္ခ်င္တဲ့ေနရာကိုျပန္ရစ္လို႔ရတယ္ ေလသလပ္ခံခဲ့တဲ့ညေန။ [...]
ခပ္ထူထူ သနပ္ခါးပါးကြက္ၾကားနဲ႔ ျမန္မာဆန္ဆန္လွတယ္လို႔ မၾကာခဏကြ်န္ေတာ္ ေျပာဖူးခဲ့တဲ့ ပါးျပင္ေပၚ အနမ္းပြင့္ေတြ လြင့္ဖူးတာဆိုလို႔ တိတ္တခိုး နဲ႔စိတ္ကူးယဥ္မႈခပ္ပါးပါးပါပဲ ဒါထက္ပိုျပီး ရိုးသားမႈကို တန္ဖိုးထားပါတယ္[...]
Posted by တင့္ထူးေရႊ at 20:56
Labels: အမွတ္တရ ကဗ်ာမ်ား
3 comments:
ဇတ္လိုက္ႀကီး ဘ၀ေက်ာင္း
စာသင္ခန္း၊မင္းသမီး
ေစ်းသည္ႀကီး ေက်ာက္တံုး ေငြရတုဟာ
ေမွာ္ရံုေတာထဲ လွိမ့္၀င္သြားးးး
ဇတ္မင္းသားက ခ်ဴခ်ာေနတယ္တဲ့ း)
ဗီလိန္ျဖစ္ခ်င္တယ္... ကုိတင့္ေရ.. :)
Post a Comment