အရိပ္

မိးအိမ္ေလး ဖ်က္ဆို ျငိမ္းသြား
စာရြက္အလြတ္ တစ္ခ်ိဳ႕ ျပန္႔က်ဲ
တံခါးရြက္ အရွိန္နဲ႔ေျပးေဆာင့္သံ
တစ္ခန္းလံုး ေမွာင္အတိ
ေလျပင္းတစ္ခ်က္ဟာ
အလင္းေရာင္နဲ႔ အဆက္ျဖတ္ပစ္လိုက္ပံု ။ ။

အိပ္မက္ေတြကို ကုတ္ျခစ္ေနတဲ့ အသံဟာ က်ယ္ေလာင္လြန္းရဲ႕

ကိုယ္ေထြးေပြ႕ထားမိဆဲ

ဂစ္တာတစ္လက္ရဲ႕ ႏွလံုးခုန္သံဟာ

 မင္းအေၾကာင္း သံစဥ္ေတြ ေပါ့ကြယ္ ..။

အခ်ိန္ဆိုတဲ့ ေရြ႕လ်ားစက္ထဲ

ပိုင္းထစ္ ခုတ္ျဖတ္ခံ ေန႔ေတြမို႔

သတိရစိတ္နဲ႔

ဖြဖြေလး ဆုပ္ကိုင္ထားမိပါရဲ႕..။

ေလႏွင္ရာ လြင့္ေနရတဲ့ ဘဝေတြအတြက္

ဘယ္မွာ လူးသာလြန္႔သာ ရွိလိမ့္မလဲ

လျပည့္ဝန္းရဲ႕ စြဲငင္တဲ့ အလင္းမႈန္ေတြၾကား

ကိုယ့္ စိတ္ေတြဟာ တတိတိနဲ႔ တိုက္စားလာေနခဲ့ ။ ။

၂၈၊၅၊၂၀၁၂။

အရင္းအတိုင္း ျပန္လည္ၾကားသိရေသာ ကိုယ့္ရင္ခုန္သံ

ႀကီးႀကီးမားမား သံုးစြဲျပစရာ
ကိုယ့္မွာ စကားလံုးေတြ
လံုလံုေလာက္ေလာက္ ရွိမေနျပန္ဘူး ။

လူလူခ်င္း ေတြ႕ထိဖို႔
စိတ္ စိတ္ခ်င္း ဆက္စပ္ထားရွိမႈ
အေတြးတို႔နဲ႔ ေငြ႔ရည္ဖြဲ႔မိတဲ့အခါ
သတိရျခင္းအျဖစ္နဲ႔ ရြာခ်ေပါ့
ကိုယ့္အေပၚ
တစ္ကိုယ္ရည္စာ အလြမ္းက ရႊဲရႊဲစို  ။

တြန္႔ေၾက ေကာက္ေကြ႕ လမ္းမေတြထဲ
သတိရျခင္းကို မွတ္တိုင္အျဖစ္ စိုက္ထူထားခဲ့ ေန႔မ်ား
တစ္လနဲ႔ကိုးသီတင္း မင္းရဲ႕သတင္းကို
သီခ်င္းတစ္ပုဒ္လို အႀကိမ္ႀကိမ္ နားစြင့္ခဲ့ရသူေလ
ညေတြမွာမွ ခိုးယူေပါင္းသင္းရတဲ့ အိပ္မက္ကေလးက
တသီးစား ဘဝထဲ
လွလွပပေလး ပြင့္ျပေန ျပန္ေရာ ။

၁၁း၅၈ နာရီ
၂၉၊ ဧၿပီ ၂၀၁၂ ။

အသံမဲ့ စကား

စိတ္နဲ႔မဆန္႔တဲ့အခါ
စကားလံုးေတြ နံရံမွာ အရိပ္ထင္တယ္
အသံေတြဟာ တုန္ရင္အက္ကြဲလို႔
ကိုယ္ဟာ လြယ္လြယ္ အေလွ်ာ့ေပးတတ္သူ
မဟုတ္ပါဘူး
ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္ ျပီးတဲ့ေနာက္
အေသခံဗံုးခြဲ သမားရဲ့ စိတ္မ်ိဳးနဲ႔ "ခ်စ္တယ္" ။

၁၄၊၂၊၂၀၁၂ ။

အရင္ကလို မစိမ္းလန္းေတာ့ဘူး

ရာသီဥတု အစိုးမရဘူး 
အလိုလိုေနရင္း စိတ္အလိုမက်ဘူး 
အံု႔အံု႔မိႈင္းမိႈင္းနဲ႔ အခန္းေထာင့္မွာ 
အထီးက်န္မႈနဲ႔ ပံုလ်က္သား ။ 

ျပတင္းတံခါးေတြလိုစိတ္ေတြမွာ 
ဖြင့္ထားလိုက္၊ ျပန္ပိတ္သြားလိုက္
ျဖာက်လာတဲ့ အလင္းလို အလြမ္းက 
အခန္းထဲ ေနရာအႏွံ႔က တရစပ္တိုးဝင္လာ 
တစ္ေယာက္ထဲလည္း စကားေတြေျပာလား ေျပာရဲ့ 
အရူးလိုပဲ ။ 

အေဟာင္းၾကီးပါကြာလို႔ ေျပာရေအာင္ကလဲ 
လတ္တေလာ ျဖစ္ေနတဲ့ ကိစၥ
ေလာကဓံ လို႔မွတ္ယူပါ့မယ္
ျဖတ္သြားျဖတ္လာ တဝီဝီနဲ႔မို႔ 
အေရွ႕ေနာက္၊ ေဘး ဘယ္ညာ ေသခ်ာၾကည့္
မီးစိမ္းမွ ကူးပါ ။ 

8:10 PM 
November 29, 2011

တရိပ္ရိပ္နဲ႔ ျဖတ္ေျပးသြားေသာ ရႈခင္းမ်ား

ဇန္နဝါရီ (၂၅)မွ ၂၆ ၾကိမ္ေျမာက္
အတိတ္၊ အနာဂါတ္၊ ပစၥဳပန္မ်ားႏွင့္
ကိုယ္ထူကိုယ္ထ မွတ္တိုင္မ်ားမွ တဆင့္
မိသားစုမ်ားအၾကား စီးဆင္းခဲ့ေသာ
ေမတၱာတရား ျမစ္က်ဥ္း
ပိန္လိုက္ေဖာင္းလိုက္ အိပ္ကပ္တြင္းမွ စကၠဴရြက္မ်ား
အလိုအေလွ်ာက္ ေလွ်ာက်ျခင္း
ဖ်က္ရာျခစ္ရာ ဗရပြနဲ႔ တစ္သီးစား ဘဝထဲ
အေရးအသား တစ္ခ်ိဳ႕ကို စြဲစြဲငင္ငင္ ေခၚေဆာင္
ရိုးသားျခင္းကို လည္ပင္းဖက္ ေပါင္းသင္း
သတၱိအရွိဆံုး ခြင့္လႊတ္ျခင္းနဲ႔ ဟန္မပ်က္ ျပံဳး
ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာဆီ ေရတတန္ ကုန္းတတန္ ခရီးႏွင္ခဲ့
ကိုယ္ခ်င္းစာျခင္းကို အစိတ္စိတ္အမႊာမြာခြဲျပီး
တစ္ေယာက္တစ္ဖဲ့စီ ည၊ မနက္စာအျဖစ္ စားသံုးရင္း
တစ္ေန႔ေန႔ဆီ သို႔
အဲ့ဒီ တစ္ေန႔ေန႔ဆီသို႔ ကို ေရာက္ေအာင္သြားမည္ ။ ။


P.S >> ညီေလးေမာင္မ်ိဳး ေမြးေန႔ အမွတ္တရ ။

အလင္းေရာင္ဟာ အလင္းေရာင္ကို ကိုယ္စားျပဳတယ္

အလင္းေရာင္နဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံေနရသူအဖို႔ 

အလင္းေရာင္္ကို ေၾကာက္တဲ့ေရာဂါ ရေနတယ္ 

အလင္းေရာင္က စိတ္မထင္ရင္ မထင္သလို ျပႆနာ ရွာတယ္ 

အလင္းေရာင္ကို ဘဝထဲ ထည့္ထားရတာ ေပ်ာ္တယ္ 

အလင္းေရာင္က ညေတြမွ ေရာက္ေရာက္လာတတ္တဲ့ အက်င့္နဲ႔ 

အလင္းေရာင္က စိတ္ကူး ေကာင္းေတြကို အျမဲမျပတ္ ထုတ္လႊတ္ေနတတ္တယ္ 

ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ အျမဲဖတ္ဖို႔ ဆာေလာင္ေနတတ္တယ္ 

ညမွာ အလင္းေရာင္ေရာက္လာတာဟာ ကမၻာေျမနဲ႔ အဆက္ျဖတ္ပစ္တာ 

ဒီေလာက္ထိ အလင္းေရာင္ဟာ မရွိမျဖစ္ ျဖစ္လာျပီဆိုကတည္းက 

အႏၱရာယ္ရဲ့ အေငြ႕႔အသက္ကို ရသင့္တယ္ 

တစ္စတစ္စ အလင္းေရာင္ဟာ ညေတြကို ဝါးျမိဳလာတယ္ 

ဘဝေတြကို ဝါးျမိဳလာတယ္ 

အဆက္မျပတ္ အလင္းေရာင္ေတြ သြယ္တန္းေနေသးေၾကာင္း 

အလင္းေရာင္ဆီမွာ သက္သံခံေပးေနရတယ္ 

ဒါေၾကာင့္ပဲ အလင္းေရာင္ဟာ အျမဲ မ်က္နွာသာ ေပးတာျဖစ္ေၾကာင္း 

အလင္းေရာင္ ကိုယ္တိုင္ ထုတ္ေျပာတတ္ေသးတယ္ 

အလင္းေရာင္ ၾကီးစိုးလာျခင္းကို အပူတျပင္း ေဆြးေႏြးေနရတယ္ 

အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ ေရာဂါေတြကို အမ်ိဳးအမည္ တပ္ေနရတယ္ 

အလင္းေရာင္ပိုး ကာကြယ္ေဆးေတြထိုးေနရ ၊ အလင္းေရာင္ေရာဂါ မျဖစ္ေအာင္ 

ကာကြယ္ ကုသေနရ၊ အလင္းေရာင္ကို ဂရုတစိုက္ ဆက္ဆံေနရတယ္ ။ ။ 

၀၁း၂၂ နာရီ ။

၁၆၊၁၂၊၂၀၁၁။

အိမ္စာေပးတဲ့ ေန႔

အမွန္တရားက လက္က်န္ခြက္ အလြတ္ တစ္လံုး

ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ့ စိုက္ထုတ္မႈ

အား မပါပဲ က်ကြဲပါတယ္

သက္ေရာက္မႈမွာ စိုက္ထုတ္ရတဲ့ အား မ်ား

ေရာက္ေလရာ ပူျပင္းတတ္ေသာ အရိုင္းဆန္ဆန္ ေႏြတစ္ခ်ိဳ႕

ျမိဳ႔ျပရဲ့ယဥ္ေက်းမႈ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလ

ေခါင္းပါးေသာေရာဂါေၾကာင့္

လူေသေပ်ာက္ဆံုးမႈ မ်ားေၾကာင္း

သတင္းမ်ားကအဆက္မျပတ္ ေၾကျငာလွ်က္ရွိ

ပူးေပါင္းပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ျခင္း သေဘာတရားမ်ား

တစိမ္းဆန္ဆန္ စြန္႔ပစ္ထားေသာ

အထီးက်န္ျခင္းက်င့္စဥ္

ခပ္ျမန္ျမန္လည္ပါတ္ေနေသာ ဟင္းလင္းျပင္ အနႏၱ

ခြ်န္ျမေနေသာ ဘ၀မ်ားအေပၚေနထိုင္မႈ နည္းနိႆရ

စတဳၳထေျမာက္အေျခအေန ပလာဇမာ(plasma)

ေလဆာေရာင္ျခည္မ်ား၏အံ့မခန္း စြမ္းပကား

နာနိုနည္းပညာ တိုးတက္ထြန္းကားမႈ

တစ္ရံေရာအခါကတြင္တြင္ ေလ့လာရန္

ခက္ခဲေသာပုစၦာမ်ားအား

နည္းအတိုင္းပင္ေျဖရွင္းသည္ ။

၁၄း၃၅နာရီ

၀၉၊၀၃၊၂၀၁၁။

ၾကယ္ပန္း

အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညက
စိတ္ကူးနဲ႔

ေကာင္းကင္မွာ ပန္းေတြ ပ်ိဳးခဲ့တယ္ ။

ၾကယ္ပန္းကေလးေတြ ပြင့္လာရင္ 

သူ႔ဆံႏြယ္ အိအိေထြးေထြးမွာ 

ၾကယ္ကေလးေတြ ပန္ေပးမယ္ ။

တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ညအေမွာင္ထဲ 

သူ႔ဆံႏြယ္ အလင္းစေတြက

ညကို လွပေစပါလိမ့္မယ္ ။ 

ေမလ ၅ရက္၊ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ။

ဇန္(၉)ရက္ေန႔ တစ္ေန႔အေၾကာင္း

ထိေတြ႔မိသမွ် စမ္းသပ္ပစ္ဖို႔

ေပါ့ပါးတဲ့ လက္အစံုနဲ႔ 

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ရင္ထဲ အေခြေခြရစ္ဖြဲ႔ထား 

အေသာ့ႏွင္ ျမင္းတစ္ေကာင္ရဲ႕ အေျပးႏႈန္း

ၾကိမ္ထိုးသလို၊ ကြန္ယက္သလို 

ဘဝကို ထြန္ယက္ခဲ့ေသာ ႏွစ္မ်ား 

ၿငိမိသမွ် ခြာခ်တယ္ 

လက္တံအတိုအရွည္ေတြၾကား 

လက္လွမ္းမီသေလာက္ ဘြာမခတ္စတမ္း 

ယံုၾကည္ရာကို ဆန္တက္ရင္း 

အေရြ႕ အေရြ႕မ်ားနဲ႔ 

ပြင့္၊ ေပါက္၊ ေဖာက္၊ ထုတ္ လိုက္ရတဲ့ ဒီကေန႔ အေၾကာင္း ။ 

၀၀း၄၆ 

၉၊၀၁၊၂၀၁၂ ။

PS >> အစ္ကိုႀကီး ေမွာ္ဆရာ ေမြးေန႔အတြက္ အမွတ္တရ ။

ရွည္လ်ားစြာ ရွင္သန္ရျခင္းကို မနွစ္ျမိဳ႔ေတာ့တဲ့ သစ္ပင္

အေရးအေၾကာင္း ထူထူမ်ားအၾကား 

ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ အျမစ္မျပတ္ေသးတဲ့ 

လူငယ္မ်ား သန္စြမ္းျခင္းေရာဂါ 

အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ေၾကာင့္ 

အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားအေပၚ 

အလွ်င္စလို ျငီးေငြ႔မိျခင္း 

ဘာမွ ဆုပ္ကိုင္မရ လိုက္

ရွပ္ေျပးသြားသည့္ အရိပ္သည္ 

အိပ္ပိတ္စာ တစ္ေစာင္ အေနျဖင့္ 

ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် ေရာက္လာေသာအခါ 

ဘယ္သူဘယ္၀ါ လိပ္စာေပ်ာက္သူ 

စံုစမ္း ရွာေဖြ စစ္ေဆး အတည္ျပဳ 

မွတ္ခ်က္ခ် တရားစီရင္ျခင္း 

တစ္ကိုယ္ရည္ဆို လြမ္းသလို 

အေဖာ္ေတြစံုေတာ့လဲ လူပိုၾကီးတစ္ေယာက္

အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳကလြဲလို႔ ဒီငနဲက မြဲတယ္ ။ 

၀၇း၄၁ နာရီ 

၁၅၊ ႏိုဝင္ဘာ၊ ၂၀၀၉ ။

မိသားစု

မိသားစုဆိုတာ

တစ္ေယာက္ကီးကို တစ္ေယာက္လိုက္ညိွေပးရတဲ့့

သံစံုတီး၀ိုင္းတစ္ခု

အေမက အေစာၾကီး ထမင္းထေၾကာ္ရင္

အစ္ကိုက  ဆိုင္ခင္းတယ္

ကြ်န္ေတာ္က စားပြဲထိုး။

ကံၾကမၼာက တီးတဲ့အတိုင္း

မိသားစုေတြအကုန္လံုးလိုက္ ကၾကရတယ္

ဘ၀က ဘာကိုမွအလကားမရတဲ့အတြက္

ေန႔တိုးနဲ႔ ျပန္ေပးရတယ္

အိမ္လခ၊ မီးဖိုး၊ေရဖိုး စသည္ျဖင့္။

တစ္ေယာက္က ဆန္ေဆးရင္

တစ္ေယာက္က မီးေမႊးတယ္

ထမင္း၀ုိင္းမွာ လက္ဆံုၾကရတာေလာက္ ေကာင္းတဲ့ဟင္း
မိသားစု ထမင္း၀ိုင္းမွာစိုစိုေျပေျပမရွိဘူး။

တက္မရွိရင္ လက္ထိုးေလွာ္မယ္

ငါတို႔အတြက္ ကမ္းမျမင္လမ္းမျမင္ဆိုတာ

အၾကာၾကီးမဟုတ္ဘူး

ေႏြဘယ္နွစ္ခု မုိးဘယ္နွစ္ခု ေဆာင္းဘယ္နွစ္ခု

ငါတို႔ရဲ့ ရာသီဥတုဟာ မိသားစုဆိုတဲ့ မီးလင္းဖိုေလးနဲ႔

အျမဲေႏြးတယ္ ။

၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ ။

သတိရျခင္းဟာ အျပာေရာင္ပန္းေလး ျဖစ္တယ္ဆိုပါစို႔

မျမင္ရတဲ့ ၾကိဳးစေလး
စိတ္ကူးနဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ခ်ည္ေနမိ
ျပဳတ္က်သြားတဲ့ ေန႔သစ္ထဲ
အျပာေရာင္ပန္းေတြ ပြင့္ေနလိုက္ပံုမ်ား
ေဖြးေဖြးလႈပ္ ။

နံနက္ ၃း၄၂ နာရီ ။
၇၊ ၀၁၊ ၂၀၁၂ ။

တိုးတိတ္ရင္

ခုတ္မပစ္လိုက္ပါနဲ႔ကြယ္
ညြတ္ကိုင္းက်လာတဲ့
သံေယာဇဥ္ အခက္အလက္ေတြကို ။

ဒီရင္ကို လႈပ္ခတ္ေစတဲ့
ဆည္းလည္းသံဟာ
အခ်စ္ဆိုတဲ့ ငွက္ကေလး ရယ္ပါ ။

စိုးရိမ္မႈတစ္ဝက္နဲ႔
မလံုတဲ့ အမိုး၊ အကာနဲ႔
အၿမဲပဲ ဥေပကၡာမိုးသားေတြကို စိုးရြံ႕ေနခဲ့ရတယ္ ။

၁၀း၅၃
၂၀၊ ၆၊ ၂၀၁၁။

အေရြ႕

စိတ္ တစ္ခ်က္
ေတာင္ပံအခတ္မွာ 
မိုင္ေပါင္း ေထာင္ေသာင္းမ်ားစြာ ။