ရာဟုမေလး

ရာဟုမေလးေရ…

ဖုန္းဆိုးေျမ လယ္ယာေတာကို

ဘယ္လိုအစြမ္းနဲ႔ထြန္ယက္လိုက္တာလဲ

ပန္းေတြအနွံ႔ပဲ

ရနံ႔နဲ႔တင္ မူးေမ့သြားတယ္

အၾကင္နာ ဆိုတာ

၀ယ္တိုင္းလည္းမေရာင္း

ေတာင္းတိုင္းလည္းမရ

တကယ္တမ္းက်ေတာ့

မ်က္လံုးထဲ ပိုးေကာင္၀င္သလိုပဲ

အခံရခက္တယ္

အဘိဓါန္လွန္ေလွာလို႔ မရဘူး ။

ရာဟုမေလးေရ…

ငါ့အေၾကာင္းငါ ေကာင္းေကာင္းမဖတ္တတ္ခင္မွာပဲ

ငါ့ရဲ႕သင္ခန္းစာမွာ နင့္နာမည္ပါလာတယ္

ခက္လိုက္တဲ့ပုစၦာ

အခုထိကို အေျဖရွာမရဘူး

နင့္ရယ္သံေအာက္က ခဏေလာက္လြတ္ေျမာက္ခ်င္တာ

ငါ့ေတးသြားနဲ႔ငါ အေျပးျပိဳင္ေနရတာေမာလို႔

အေတြးဆိုတာကေတာ့

ပုန္းစရာကိုေနရာမရွိေတာ့ဘူး

တစ္ခါတစ္ေလ

ရင္ထဲမွာ တေစၦေျခာက္တာခံရတယ္

ရဟတ္စီးရသလိုပဲ ေအးကနဲ စိမ့္ကနဲ

တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္

ေျခာက္ကပ္ကပ္နဲ႔

ေရငတ္ေနတတ္တယ္ ။

ရာဟုမေလးေရ ….

ေရာ႔ - အဲဒါ ငါ့ရဲ႕ေလွာ္တတ္

အဲဒါ ငါ့ရင္ဘတ္ထဲက ကဗ်ာ

အဲဒါ ငါ့ရဲ႕၀တ္ရုံလြာ

နင့္ရဲ႕လက္နဲ႕သာ ပြတ္သတ္လိုက္ပါ ။ ။

23.5.2006

Tuestay Day