ဘယ္သူေျပာလဲ ...ကဗ်ာဆိုတာ မိုးက်ေရႊကိုယ္
ဘယ္သူေျပာလဲ … ကဗ်ာဆိုတာ မိုးက်ေ႐ႊကိုယ္
အသည္းႏွလံုးမွာ ကၽြဲပုခံုးထေအာင္
တစက္စက္ေပါင္းခံၿပီးမွ က်လာတဲ႕အရည္
ဘယ္သူေျပာလဲ … ကဗ်ာဆိုတာ မိုးက်ေ႐ႊကိုယ္ … …
အိပ္ငိုက္ေနတဲ႕ ကဗ်ာက်မ္းၾကီးကေျပာတယ္
ငါနမ္းခဲ႕တဲ႕ ပန္းခက္ေတြထဲ
ရနံ႕သင္းဆဲ ေဆာင္းေတြသာျပင္းႏြဲ႕
ညွင္းသြဲ႕သြဲ႕ ဗ်ပ္ေစာင္းသံဟာ
မရဏလက္တို႔ရဲ႕ အႏုပညာျပကြက္ျဖစ္တယ္ … …
ကဗ်ာဆိုတာ မိုးက်ေ႐ႊကိုယ္တဲ႕
သူတို႔ေျပာၾကတာေပါ႔
အႏုပညာဆိုတာကေရာ အပြင့္မဲ႔ပန္းလား
ငါတို႔နမ္းခဲ႕တဲ႕ ကဗ်ာေတြကေတာ့
မာယာမဲ႔ပန္းတိုင္ဆိုတာ ေသခ်ာတယ္
… လာ … … လွမ္းစို႕ … …
ပုဂၢိဳလ္စြဲေနသမွ်
တို႔ေတြမ်က္စိမြဲေနမယ္ပ
ကဗ်ာရဲ႕ ရင္ခတ္သံဟာ ခံစားခ်က္ရဲ႕ မ်ဥ္းၿပိဳင္
အလင္းၿပိဳင္က်ရင္ တို႔ပိုင္တဲ႕ ဆံုခ်က္တိုင္း
ကမၻာတစ္သက္ ၀င္းလက္ေတာက္ပေနရမယ္ဆိုတာ … ယံု … …
ဘယ္သူေျပာလဲ
ကဗ်ာဆိုတာ မိုးက်ေ႐ႊကိုယ္
ကဗ်ာဟာ သက္မဲ႔ ျဒပ္မဲ႔ ဗီတာမင္အျပည့္နဲ႔ ၿခံထြက္သီးႏွံမ်ားျဖစ္ရဲ႕ …
ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ေရေလာင္းေပါင္းသင္ပ်ိဳးႏုတ္ျခင္းမွာ
စိမ္းစိုသန္မာလာျခင္းလည္း ျဖစ္ရဲ႕ … …
အာ႐ုဏ္တက္လင္းၾကက္တြန္သံရဲ႕ ကနဦးမွာ
တစ္မနက္စာအတြက္
ႏိုးတ၀က္အိပ္ပ်က္ညေတြထုဆစ္
ရင္ဘတ္အငွားခ်ခံရသူ
တစ္ကၽြန္းစံ ရာဇ၀တ္ေကာင္လည္း ျဖစ္ရဲ႕ … …
အလြမ္းေတြေ၀လို႕ အနမ္းေတြ ေသြရတဲ႔အထဲ
ငါတို႔ရင္ဘတ္ေတြ ႏြမ္းေႂကြရမတဲ႕လား
မေသခ်ာပါဘူးကြယ္ …
ေက်ာက္ျဖစ္႐ုပ္ႂကြင္းျဖစ္ခဲ႔ရင္ေတာင္
ကိုယ့္ရင္ေငြ႕ကိုယ္ ပါးပါးေလးလံႈခ်င္ေနတဲ႕ေကာင္ေတြပါ …
ေဟာဒီမွာကြယ္ …
ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ ၀ိဥာဥ္ေတြကို ခ်ခင္းထားတယ္ …
အေသြးအေရာင္မဲ႔တဲ႔ေလထုထဲမွာ
မင္းတို႔ရဲ႕ သစၥာေတြနဲ႕အတူ
လိုက္ဖမ္းလိုက္ၾကေပါ႔ … …
မၿပံဳးဘူးလို႕ေနလိုက္တာ
ျဒပ္စင္ခ်င္းေတြ႕လို႕
ဒီကေန႕ …
ငါတို႔ဓါတ္ျပဳလိုက္ၾကတယ္ … …
မေတြ႕ ၾကေတာ့ဘူးလို႔ပါပဲ
ဒီလိုနဲ႔ တစ္ဘ၀လံုးေတြ႔ခဲ႔ၾက
ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာၾကေလနဲ႕
ကဗ်ာဆိုတာ
… “ မိုးက်ေ႐ႊကိုယ္ ” … …
( တည္ညိမ္းကို + ChIroN + တင့္ထူးေ႐ႊ + ၿဖိဳးငယ္ + မွ်ားျပာ + ညိမ္းညိဳ )
တစက္စက္ေပါင္းခံၿပီးမွ က်လာတဲ႕အရည္
ဘယ္သူေျပာလဲ … ကဗ်ာဆိုတာ မိုးက်ေ႐ႊကိုယ္ … …
အိပ္ငိုက္ေနတဲ႕ ကဗ်ာက်မ္းၾကီးကေျပာတယ္
ငါနမ္းခဲ႕တဲ႕ ပန္းခက္ေတြထဲ
ရနံ႕သင္းဆဲ ေဆာင္းေတြသာျပင္းႏြဲ႕
ညွင္းသြဲ႕သြဲ႕ ဗ်ပ္ေစာင္းသံဟာ
မရဏလက္တို႔ရဲ႕ အႏုပညာျပကြက္ျဖစ္တယ္ … …
ကဗ်ာဆိုတာ မိုးက်ေ႐ႊကိုယ္တဲ႕
သူတို႔ေျပာၾကတာေပါ႔
အႏုပညာဆိုတာကေရာ အပြင့္မဲ႔ပန္းလား
ငါတို႔နမ္းခဲ႕တဲ႕ ကဗ်ာေတြကေတာ့
မာယာမဲ႔ပန္းတိုင္ဆိုတာ ေသခ်ာတယ္
… လာ … … လွမ္းစို႕ … …
ပုဂၢိဳလ္စြဲေနသမွ်
တို႔ေတြမ်က္စိမြဲေနမယ္ပ
ကဗ်ာရဲ႕ ရင္ခတ္သံဟာ ခံစားခ်က္ရဲ႕ မ်ဥ္းၿပိဳင္
အလင္းၿပိဳင္က်ရင္ တို႔ပိုင္တဲ႕ ဆံုခ်က္တိုင္း
ကမၻာတစ္သက္ ၀င္းလက္ေတာက္ပေနရမယ္ဆိုတာ … ယံု … …
ဘယ္သူေျပာလဲ
ကဗ်ာဆိုတာ မိုးက်ေ႐ႊကိုယ္
ကဗ်ာဟာ သက္မဲ႔ ျဒပ္မဲ႔ ဗီတာမင္အျပည့္နဲ႔ ၿခံထြက္သီးႏွံမ်ားျဖစ္ရဲ႕ …
ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ေရေလာင္းေပါင္းသင္ပ်ိဳးႏုတ္ျခင္းမွာ
စိမ္းစိုသန္မာလာျခင္းလည္း ျဖစ္ရဲ႕ … …
အာ႐ုဏ္တက္လင္းၾကက္တြန္သံရဲ႕ ကနဦးမွာ
တစ္မနက္စာအတြက္
ႏိုးတ၀က္အိပ္ပ်က္ညေတြထုဆစ္
ရင္ဘတ္အငွားခ်ခံရသူ
တစ္ကၽြန္းစံ ရာဇ၀တ္ေကာင္လည္း ျဖစ္ရဲ႕ … …
အလြမ္းေတြေ၀လို႕ အနမ္းေတြ ေသြရတဲ႔အထဲ
ငါတို႔ရင္ဘတ္ေတြ ႏြမ္းေႂကြရမတဲ႕လား
မေသခ်ာပါဘူးကြယ္ …
ေက်ာက္ျဖစ္႐ုပ္ႂကြင္းျဖစ္ခဲ႔ရင္ေတာင္
ကိုယ့္ရင္ေငြ႕ကိုယ္ ပါးပါးေလးလံႈခ်င္ေနတဲ႕ေကာင္ေတြပါ …
ေဟာဒီမွာကြယ္ …
ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ ၀ိဥာဥ္ေတြကို ခ်ခင္းထားတယ္ …
အေသြးအေရာင္မဲ႔တဲ႔ေလထုထဲမွာ
မင္းတို႔ရဲ႕ သစၥာေတြနဲ႕အတူ
လိုက္ဖမ္းလိုက္ၾကေပါ႔ … …
မၿပံဳးဘူးလို႕ေနလိုက္တာ
ျဒပ္စင္ခ်င္းေတြ႕လို႕
ဒီကေန႕ …
ငါတို႔ဓါတ္ျပဳလိုက္ၾကတယ္ … …
မေတြ႕ ၾကေတာ့ဘူးလို႔ပါပဲ
ဒီလိုနဲ႔ တစ္ဘ၀လံုးေတြ႔ခဲ႔ၾက
ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာၾကေလနဲ႕
ကဗ်ာဆိုတာ
… “ မိုးက်ေ႐ႊကိုယ္ ” … …
( တည္ညိမ္းကို + ChIroN + တင့္ထူးေ႐ႊ + ၿဖိဳးငယ္ + မွ်ားျပာ + ညိမ္းညိဳ )
0 comments:
Post a Comment