ေလွ်ာက္လာလိုက္တာ ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္

ေလွ်ာက္လာလိုက္တာ ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္

နွစ္ကာလ ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ရဲ့ ယိုယြင္းျခင္းမွာ
ၾကီးရင့္မႈ႔ေတြ အထပ္ထပ္ နဲ႔ က်င္လည္ခဲ့ရ
ေျခတစ္လွမ္းကစျပီး အကြာအေ၀း မ်ားစြာကို
ဇြတ္တရႊတ္ လြင့္ထြက္ မိတယ္ ဆိုရင္ပဲ
ဘ၀ မွာ ထစ္ခ်ဳန္းသံေတြ ခဏ ခဏ ၾကားရတယ္
အႏၱရာယ္ေတြ တစ္ေပြ႔တစ္ပိုက္နဲ႔
၀ကၤပါ ေတြ ပတ္မိတယ္
ခပ္မွ်င္းမွ်င္း အသက္ရွဴ သံကလြဲလို႔
ညက တိတ္ဆိတ္ေန တံုးပဲ ။

မရခဲ့ဖူးတာေတြကို ရွာေဖြၾကည့္လို႔
ရခဲ့ဖူးတာေတြ လက္မတင္ေလး
က်ေပ်ာက္ သြား တတ္တယ္
လက္စုပ္ျပည့္လို႔ လက္ၾကားယိုတယ္ဆိုေပမယ့္
အခုထိေတာ့ အဲဒီေဆးက
ေပ်ာက္ကင္းတဲ့အထိ အာမ မခံနိုင္ေသးဘူး ။

မုဆိုးက မုဆိုး
သားေကာင္က သားေကာင္
ေတာကလဲ ေတာဥပေဒသ
အရာရာ အတြက္ အားလံုး မတူညီနိုင္တဲ့
အမွန္တရား တစ္ခုစီေတာ့ ရွိေနၾကစျမဲ
အျမဲတမ္းၾကီးေတာ့လဲ ဘယ္ဟုတ္မလဲ
ေရာင္နီရဲ့ အသက္သြင္းမႈ႔ေတြနဲ႔
မလွမပ ေန႔ရက္ေတြ ေရွ႔ဆက္ေနၾကရင္း
မေကြးမဆန္႔ မီ ကြ်န္ေတာ့္ကိုလာလာတိုးတယ္
ကိုယ္တိုင္ကလဲ မီးစိမ္းကုိ ေမွ်ာ္မိျပန္တယ္ ။

သံေယာဇဥ္ ဆိုတာကလည္း
အဆံုးေရာက္ရင္ အစကို ျပန္ေကာက္တတ္သလား
လိုလိုလားလားကို ခါးသီးသြားျပီ
ေရာင္စံု ပန္းေတြပန္လို႔
အလွေသြးၾကြ ေနတဲ့ ေလာကထဲမွာပဲ
တေမ့တေမာ
ရီးေလးခို ကစား ေနခ်င္ေတာ့တယ္ ။

နာမည္ေရွ႔မွာ တစ္စံုတစ္ခု ေျပာင္းလဲလာတိုင္း
(ေမာင္ ၊ ကို ၊ ဦး)
ေလးေလး လာတတ္တဲ့ အသိဟာ
က်င့္သားရလာျပီလားလို႔ ကိုယ့္အထင္
ျပန္ျပန္ေမးမိတယ္
ကိုယ့္တန္ဖိုး ကိုယ္စီကိုေတာ့ အလြယ္တကူ ခ်မျပစ္ေၾကးေပါ့ ။ ။